مقایسه اثر تجویز همزمان سورفکتانت و فنتانیل با سورفکتانت تنها در نوزادان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی مقایسه اثر تجویز همزمان سورفکتانت و فنتانیل با تجویز سورفکتانت در کاهش تجویز دوز های مکرر سورفکتانت در نوزادان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی انجام شد. روش کار: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی مرحله ای با مقایسه تاریخی یک سو کور شده، بر روی ۳۰ نوزاد مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی بستری در بیمارستان بنت الهدی با میانگین و انحراف معیار سنی ۲۴/۲±۸/۳۲ انجام شد. بیماران به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. در گروه کنترل بیماران سورفکتانت تنها و در گروه مداخله سورفکتانت و فنتانیل دریافت کردند. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش ۱۹ و با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر، آزمون دقیق فیشر و آزمون غیر خطی من ویتنی یو استفاده و سطح معنی داری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. یافته ها: ارتباط معنا داری بین تجویز فنتانیل به همراه سورفکتانت در مقایسه با تجویز سورفکتانت تنها در کاهش تجویز دوز های مکرر سورفکتانت یافت نشد، با این وجود تعداد نوزادان نیازمند به دوز مجدد سورفکتانت در نوزادان دریافت کننده فنتانیل کمتر بود. ارتباط معناداری بین تجویز فنتانیل با بی دردی نوزاد حین تجویز یافت شد (۰۰۱/۰=P). نتیجه گیری: توصیه می شود از فنتانیل به منظور بی دردی هنگام تجویز سورفکتانت به روش لوله گذاری داخل تراشه در نوزادان دچار سندرم دیسترس تنفسی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Respiratory Distress Syndrome ، Surfactant ، Fentanyl ، سندرم دیسترس تنفسی ، سورفکتانت ، فنتانیل