اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر درماندگی روانشناختی زنان آسیب دیده از روابط فرا زناشویی

مقدمه: وقوع پیمان شکنی، نقش مهمی در ایجاد مشکلات روانی دارد و سبب ایجاد درماندگی روان شناختی و عدم استحکام روابط زناشویی می شود. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر درماندگی روان شناختی زنان آسیب دیده از روابط فرا زناشویی صورت گرفت. روش کار: پژوهش حاضر به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان آسیب دیده از روابط فرا زناشویی که در بازه زمانی شش ماهه دوم سال ۱۳۹۸ به مرکز مشاوره آموزش و پرورش شهر بیرجند مراجعه کرده بودند، تشکیل داد. از این بین ۳۰ نفر از زنان به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) منتسب شدند. قبل از اجرای مداخله آموزشی، پیش-آزمون در هر دو گروه انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند و لاویبوند (۱۹۹۵) جمع آوری گردید. روش اجرای مداخله شفقت درمانی به صورت آموزش در طی ۸ جلسه برای گروه آزمایش بود و گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. فرضیه ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک و چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: درمان مبتنی بر شفقت بر کاهش درماندگی روان شناختی زنان آسیب دیده از روابط فرا زناشویی موثر بوده است و میانگین نمره درماندگی روان شناختی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش یافته است (۰۵/۰P <). نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده از پژوهش حاضر، پیشنهاد می شود برای کاهش مشکلات روان شناختی زنان آسیب دیده از روابط فرا زناشویی از مداخله شفقت درمانی بهره گرفته شود.

کلیدواژه ها:

Compassion-Based Therapy ، Psychological Helplessness ، Extramarital Relationships ، Women ، Marital Infidelity ، درمان مبتنی بر شفقت ، درماندگی روانشناختی ، روابط فرا زناشویی ، زنان ، خیانت زناشویی