TNF-α و IL- تاثیر ۱۲ هفته تمرین استقامتی با مکمل یاری آل آرژنین بر سطوح ۶ در زنان یائسه مبتلا به پرفشار خونی

مقدمه: التهاب نقش مهمی در پاتوژنز پرفشار خونی دارد. در مقابل، تمرین ورزشی به عنوان یک عامل ضدالتهابی موثر شناخته شده است. هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ۱۲ هفته تمرین استقامتی با مکمل یاری آل آرژنین بر سطوح IL-۶ و TNF-α در زنان یائسه مبتلا به پرفشار خونی بود. روش کار: زن یائسه مبتلا به پرفشار خونی (میانگین سنی ۵۶/۲±۲۶/۵۵ سال، (۲kg.m ۲۸/۶۱ ± ۱/۱۸ BMI:) به صورت تصادفی در چهار گروه دارونما، آل آرژنین، تمرین و تمرین+آل آرژنین قرار گرفتند. برنامه تمرین استقامتی طی ۱۲ هفته و سه جلسه در هفته اجرا شد. مصرف آل آرژنین نیز روزانه ۶ گرم بود. خونگیری در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون (۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین یا مصرف آل آرژنین) انجام گرفت و سطوح ۶ IL- و TNF-α به روش الایزا اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج حاضر تفاوت معنادار بین گروهی را برای سطوح ۶ IL-، TNF-α، فشار خون سیستولی و دیاستولی نشان داد (۰۵/۰>P). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی کاهش معنادار سطوح ۶ IL- در گروه تمرین در مقایسه با گروه دارونما (۰۴۴/۰=P) و آل آرژنین (۰۲۴/۰=P) و همچنین در گروه تمرین+آل آرژنین نسبت به گروه دارونما (۰۰۱/۰=P) و آل آرژنین (۰۰۱/۰=P) نشان داد. سطوح TNF-α نیز در گروه تمرین (۰۰۱/۰=P) و تمرین+آل آرژنین (۰۰۱/۰=P) در مقایسه با گروه دارونما کاهش معناداری یافت. کاهش معنادار فشار خون سیستولی در گروه آل آرژنین، تمرین و تمرین+آل آرژنین در مقایسه با گروه دارونما مشاهده شد (۰۰۱/۰>P). علاوه بر این، فشار خون سیستولی در گروه تمرین+آل آرژنین در مقایسه با گروه آل آرژنین (۰۰۱/۰>P) و تمرین (۰۰۷/۰=P) کاهش معناداری داشت. کاهش معنادار فشار خون دیاستولی نیز در گروه تمرین و تمرین+آل آرژنین در مقایسه با گروه دارونما و آل آرژنین مشاهده شد (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: به نظر می رسد که کاهش سطوح سایتوکاین های التهابی از قبیل ۶ IL- و TNF-α نقش موثری در تنظیم کاهشی فشار خون در افراد مبتلا به پرفشار خونی دارد و مصرف آل آرژنین می تواند تاثیر سینرژیک در کاهش فشار خون سیستولی با تمرین ورزشی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Inflammation ، Hypertension ، L-arginine ، Endurance Training ، التهاب ، پرفشار خونی ، آل آرژنین ، تمرین استقامتی