بررسی نیاز رویشگاهی و برخی خصوصیات کمی و کیفی بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl.) در جنگلهای استان چهار محال و بختیاری

این تحقیق در سه منطقه جنگلی فلارد لردگان، سرخون اردل و چری بازفت استان چهار محال و بختیاری که بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl.)گونه غالب جنگلهای آن است صورت پذیرفت. در ابتدا تیپ های جنگلی که بلوط عنصراصلی آن بود مطالعه شد. سپس سه منطقه شمال غرب، غرب و جنوب غرب که گسترشگاه اصلی بلوط ایرانی در استان (مناطق ذکر شده) می باشند، انتخاب و در هر منطقه ۱۲ قطعه نمونه ۱۰ آری در فرمهای مختلف زمین (یال، دامنه و دره) و جهت های جغرافیایی اصلی (شمالی، جنوبی، شرقی و غربی) انتخاب شدند. در مجموع ۳۶ قطعه نمونه پیاده شد و خصوصیات رویشگاهی منطقه، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک و مشخصات کمی و کیفی درختان در هر قطعه نمونه مطالعه شدند.  نتایج نشان دادند که بلوط ایرانی گونه ای نورپسند است که بیشترین حضور را در جهت جغرافیایی جنوب غربی با ارتفاع ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا نشان می دهد. pH خاک مناطق مطالعه شده بین ۷۲/۷ در سطح تا ۸۵/۷ در عمق نوسان داشته و میزان ازت کل و ماده آلی نسبتا خوب و شوری خاک ناچیز است. بیشتر درختان بلوط مورد بررسی شاخه زاد بوده (بین ۶/۷۸ تا ۲/۸۴ درصد) که به طور متوسط هر پایه ۴ تا ۵ جست تولید می کند. این موضوع دخالت شدید انسان را در منطقه نشان می دهد. قطر برابر سینه و ارتفاع درختان بلوط به ترتیب بین  ۸/۱۳ و ۰/۱۹ سانتیمتر و بین ۳/۴ و ۲/۵ متر در فرمهای مختلف زمین نوسان می کند.

کلیدواژه ها:

Iran ، land form ، Persian oak (Quercus brantii) ، site demand ، soil ، Zagros