بررسی نقش فرهنگ ملی در توسعه یافتگی نهادی کشورها از طریق ارزیابی مولفه نهادی گزارش رقابت پذیری جهانی(GCI) و چارچوب فرهنگی هافستد

تاثیر فرهنگ ملی به عنوان یک متغیر تعیین کننده بر ساختار ها و نظام های مدیریتی در مطالعات مختلف مورد توجه محققان قرار گرفته است. در این پژوهش با استناد به الگوی فرهنگی هافستد و همچنین مولفه نهادی گزارش رقابت پذیری جهانی (۲۰۱۴-۲۰۱۳)، به بررسی ارتباط فرهنگ ملی و سطح توسعه یافتگی نهادی کشورها پرداخته شده است. نخست کشور ها به کمک تحلیل خوشه ای و با تکنیک K-MEANS به دو گونه فرهنگی تقسیم بندی شده اند به طوری که در گونه یک، امتیازات مربوط به ابعاد فرهنگی "فاصله قدرت"، "اجتناب از عدم اطمینان" و" مردسالاری" نسبت به گونه دو بالاتر و ابعاد فرهنگی "دوراندیشی" و"فردگرایی" پایین تر می باشد. در این تقسیم بندی جمهوری اسلامی ایران، در گونه یک فرهنگی قرار می گیرد. به منظور بررسی وضعیت نهادی در دو گونه فرهنگی از آزمون مقایسه میانگین ها استفاده شده است. پس از انجام آزمون شاپیرو- ویلک و مشخص شدن وضعیت توزیع داده ها در گونه های فرهنگی، آزمون ناپارامتریک من- ویتنی جهت بررسی فرضیه های پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج این آزمون نشان می دهد که امتیاز مولفه نهادی و متغیر های مربوطه به جز دو متغیر نهادی "دست و پاگیر بودن مقررات دولتی" و" حمایت از سرمایه گذاران" بین کشور های مستقر در گونه یک و گونه دو اختلاف معناداری داشته و به عبارتی وضعیت نهادی کشور های گونه یک نسبت به گونه دو بدتر می باشد.