گذار به دموکراسی و فراز و فرود منازعه قومی

منازعه قومی و عوامل مرتبط با آن، یکی از پرسمان های عمده نحله های مختلف علوم اجتماعی، به ویژه در چندین دهه اخیر بوده است. هم زمانی تحولات منازعه قومی و فرآیند گذار به دموکراسی، به ویژه پس از نیمه دوم قرن بیستم، مطالعات جامعه شناسی سیاسی منازعه قومی را به این مسئله متمرکز ساخته است که گذار به دموکراسی، چه شرایط و بسترهایی را برای تحولات منازعه قومی فراهم می کند. مهم تر اینکه گذار به دموکراسی الزاما با منازعه قومی توامان است، یا اینکه فرآیند گذار می تواند به واسطه ترویج مذاکره سیاسی در حکومت های دموکراتیک نوین، فرصتی برای پیشگیری از منازعات قومی مهیا کند؟ با توجه به نبود پژوهش های تئوریک در این زمینه، ما در این مقاله با بهره گیری از تحلیل کیفی، به مطالعه شرایطی پرداخته ایم که طی آن، گذار به دموکراسی هم بستری برای تعدیل منازعات قومی مهیا می کند و هم منجر به تشدید آن می شود. راهبردهای نهادی ممانعت از منازعه قومی، منازعه قومی و نشو ونمای رویه های دموکراتیک و رفتارشناسی رژیم های اقتدارگرا در باب تنوع قومی از دیگر موضوعات مورد مداقه ما در این پژوهش بوده است.