ارائه مدل توسعه رفتار ایمن از شبکه های اجتماعی با رویکرد کاهش آسیبهای اجتماعی: مورد مطالعه دانشجویان رشته پرستاری

دانشجویان به دلیل عدم جامعه پذیری کامل و هیجانی بودن این قشر بیشتر در معرض تاثیرات شبکه های اجتماعی مجازی قرار دارند که نمیتوان آسیبهای ناشی از این تاثیرات را نادیده گرفت. بدین دلیل پژوهش حاضر در پی بررسی طراحی مدل توسعه امنیت استفاده از شبکه های مجازی در مدارس با رویکرد کاهش آسیبهای اجتماعی میباشد. پژوهش حاضر به لحاظ روش، پیمایشی و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه ی آماری شامل دانشجویان پرستاری شهر تهران، و ۳۶۰ نفر از آنها به عنوان نمونه بر مبنای نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. است. برای گردآوری اطالعات در این پژوهش از روش پرسشنامه ای استاندارد استفاده گردید و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و ضریب همبستگی پیرسون، محاسبات آماری برای یافتن رابطه میان متغیرها انجام شد. نتایج حاکی از آن است که ۸۵/۳ درصد از نمونه های پژوهش در شبکه های مجازی عضویت دارند. و تنها ۱۶/۹ درصد عضویت در تلگرام نداشتهاند و هر دانشجویان به طور متوسط ۲ ساعت و ۵ دقیقه در تلگرام مشغول است، و یک ساعت در اینستاگرام وقت خود را میگذراند. همچنین نتایج حاصل از فرضیه ها بیانگر آن است که میزان استفاده از شبکه های مجازی بر متغیرهای انحراف جنسی، افت نمره درسی، غیبت در کالس درس، انزوای اجتماعی تاثیر مستقیمی داشته است، ولی بر متغیرهای «استفاده از شبکه مجازی در راستای ابزارهای آموزشی»، «تقویت هویت اخلاقی»، «تقویت هویت دینی» و «تقویت هویت ملی» فاقد رابطه معنادار میباشد.

کلیدواژه ها:

شبکه مجازی امنیت ، آسیبهای اجتماعی ، هویت ملی ، هویت دینی ، هویت اخلاقی ، توسعه امنیت