رابطه مثبت گرایی و ترمیم هویت(با تمرکز بر شخصیت رستم در منظومه پهلوانی جهانگیرنامه)

روان شناسی مثبت سعی بر آن دارد تا با شناخت و تقویت قابلیت ها و توانمندی های هم سو با فضایل و ارزش های مثبت که در زوایای پنهان وجود آدمی نهفته است، به او در تثبیت و گسترش فضیلت های اخلاقی، کاهش ضعف ها و رذیلت-ها و رسیدن به بهباشی، فردیت و هویتی قوی و سالم یاری رساند. مطالعه بسیاری از متون ادبی حاصل از تجارب زیسته قوم ایرانی، با خاستگاه کهن الگویی و تمایلات ساختاری، می تواند انرژی های روانی را از سردرگمی خلاصی بخشیده، سبب برانگیختن فضایل در نهاد انسان و معنابخشی به حیات او شده، جهان بینی و رفتارش را به سمت وسوی مطلوب هدایت کند و به بهزیستی و تقویت پایه های ساختار اجتماعی بینجامد. در این راستا، مطالعه رفتار رستم، ابرپهلوان ایرانی، پس از قتل ناآگاهانه فرزند، دال بر اهمیت بینش و رویکرد مثبت در رهایی یافتن از عواقب منفی رویدادی آسیب زا و ناخوشایند است. روش جمع آوری اطلاعات در این جستار، کتابخانه ای است که جهت گردآوری این اطلاعات در زمینه مبانی نظری و ادبیات تحقیق، از کتاب های مورد نیاز، مقالات و اینترنت و برای استخراج داده-های اصلی تحقیق، از متن منظومه پهلوانی «جهانگیرنامه» استفاده شده و برای شناسایی مولفه های نیل به هویتی سالم، روش کیفی تحلیل مضمون به کار گرفته شد.

کلیدواژه ها:

هویت ، مثبت گرایی ، رستم ، منظومه جهانگیرنامه