مقایسه کمی خردزیستگاه ها در جنگل های خزان کننده با سابقه مدیریتی متفاوت (مطالعه موردی : جنگل گلبند- نوشهر)

تحقیق حاضر به منظور بررسی خردزیستگاه ها در پارسل ۳۱۷ (پارسل مدیریت­شده)­ و پارسل ۳۱۸ (پارسل شاهد) سری جمند گلبند واقع در نوشهر مازندران انجام شد. روش آماربرداری منظم تصادفی با ابعاد شبکه ۲۰۰×۱۰۰ متری و قطعات نمونه ۱۰ آری انتخاب شد. در هر قطعه نمونه نوع و تعداد هر یک از خردزیستگاه های تعریف شده ثبت گردید. همچنین گونه­ درخت میزبان هر خردزیستگاه تعیین شد و قطر برابرسینه آن اندازه گیری گردید. نتایج نشان ­داد که میانگین تعداد در هکتار درختانی که میزبان انواع خردزیستگاه قرارگرفته­اند در پارسل مدیریت­شده ۱/۲۸ اصله و در پارسل شاهد ۷/۲۶ اصله است و با انجام آزمون t مشخص شد که این اختلاف معنی دار نمی­باشد. میانگین تعداد انواع خردزیستگاه در هکتار در پارسل مدیریت­شده و پارسل شاهد بدین شرح بوده است: درخت دارای شکاف سطحی ۶/۰ و ۳، خشکه دار سرپا ۶/۵ و ۵/۱۱، خشکه­دار افتاده ۶/۵ و ۴/۵، دارکوب زده ۴/۴ و ۴/۵، سرشکسته ۵ و ۸/۰، قارچ­زده ۶/۰ و ۵/۱، ریشه­کن­شده ۶/۰ (فقط در پارسل مدیریت شده) و درخت حفره­دار و در حال پوسیدگی ۱۰ و ۸/۳. نتایج آزمون من ویتنی نشان داد که تنها بین میانگین تعداد درخت حفره دار و در حال پوسیدگی بین دو پارسل تفاوت معنی­داری وجود دارد، اما در پارسل مدیریت­شده تعداد درختان میزبان خردزیستگاه ها در طبقات قطری ۳۰ و ۶۰ سانتی متر نسبت به پارسل شاهد بیشتر است و در طبقه قطری۹۰ سانتی متر، پارسل شاهد دارای تعداد درختان میزبان بیشتری نسبت به پارسل مدیریت­شده است؛ اما تفاوت معنی­داری از لحاظ تعداد درختان میزبان در طبقات قطری مختلف در دو پارسل مشاهده نشده است. در پارسل مدیریت­شده گونه ممرز و در پارسل شاهد گونه راش میزبان خردزیستگاه های بیشتری بوده­اند. البته در هر دو پارسل گونه راش میزبان خردزیستگاه های متنوع تری قرارگرفته ­است.

کلیدواژه های مقایسه کمی خردزیستگاه ها در جنگل های خزان کننده با سابقه مدیریتی متفاوت (مطالعه موردی : جنگل گلبند- نوشهر):

راش ، ممرز ، منظم تصادفی ، تراکم ، قطر ، درخت میزبان