ارتباط پراکنش رویشگاه های کلیر (Capparis decidua (Forssk.) Edgew.) با مشخصه های فیزیکی و شیمیایی خاک در جنوب ایران (هرمزگان و سیستان و بلوچستان)

در این بررسی ۴۵ قطعه نمونه در رویشگاه های طبیعی کلیر در جنوب ایران شامل رویشگاه های میشی، گتان، جاسک کهنه، جگین، گابریک، سدیچ، لیردف و سورگلم در استان هرمزگان و رویشگاه های شمس آباد، بمپور، سولدان، مومان، باهوکلات، تیس و کوچو در استان سیستان و بلوچستان طوری انتخاب شدند که در آنها گونه کلیر به شکل گروهی حضور داشت. در هر قطعه نمونه یک پروفیل خاک حفر شد و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی  آن شامل واکنش اسیدی، هدایت  الکتریکی، شن، سیلت، رس و آهک خاک اندازه گیری شد. خاک بیشتر رویشگاه ها قلیائی (۷/۶ تا ۸/۴) بودو هدایت الکتریکی آنها بین ۱/۳ تا ۲۲/۸ میلی موس بر سانتی متر متغیر بود. رویشگاه های کلیر دارای خاک با بافت سبک و به طور عمده لومی تا لومی- شنی بود، به طوری که درصد ذرات شن، سیلت و رس به ترتیب بین ۱۴/۷ تا ۸۵/۷، ۳/۲ تا ۵۹/۲ و ۸/۵ تا ۳۷ درصد متغیر بود. بیشتر خاک ها آهکی بود و مقدار آهک بین ۹/۳ تا ۳۳/۵ درصد نوسان داشت. به طور کلی با توجه به نتایج به دست آمده از تجزیه وتحلیل CCA، مهم ترین عامل ها در پراکنش گونه کلیر، به ترتیب مقدار ذرات شن، سیلت، رس، واکنش  خاک و هدایت الکتریکی آن بود.

کلیدواژه ها:

استان هرمزگان ، سیستان و بلوچستان ، آنالیز تطابق کانونیک ، کلیر ، مشخصه های خاک