ارزیابی عملکرد پژوهشی اعضای هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور و مراکز تابعه با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها

امروزه ارزیابی و بهبود عملکرد پژوهشی در موسسات برای ارتقاء پیشرفت سطح تحقیقاتی اعضای هیئت علمی و تولید علم، از موضوعات بسیار مهم و کلیدی در حوزه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی است.به منظور افزایش سطح کمی و کیفی تولیدات علمی در این حوزه، ارزیابی عملکرد اعضای هیئت علمی و اتخاذ تدابیر و سیاست گذاری های مناسب،لازم به نظر می رسد. دراین پژوهش برای بررسی عملکرد واحدهای تحقیقاتی و سنجش کارایی از روش تحلیل فراگیر داده ها (DEA) استفاده شد و ۸۷۲ پرونده ترفیع اعضای هیئت علمی در ۱۱ واحد ستادی و۲۷ واحد استانی در سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۸مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشان داد که میانگین کارآیی فنی کمتر از ۰/۶۲۳ بود و کارائی ناشی از مقیاس، به نسبت زیاد است. واحدهای تحقیقاتی زیست فناوری، گیاهان داروئی، گیاه شناسی، بانک ژن، چوب و کاغذ، مرتع و جنگل، به ترتیب بیشترین مقادیر کارائی فنی را نشان دادند. سایر واحدهای تحقیقاتی، کارائی فنی کمتر از میانگین دوره را داشتند. نتایج همچنین نشان داد که بین مرتبه علمی و بهره وری پژوهشی رابطه مثبت وجود دارد. مقایسه میانگین کارائی ناشی از مقیاس و کارائی مدیریتی هریک از واحدهای تحقیقاتی، با فرض بازده ثابت و متغیرنسبت به مقیاس نشان داد که در طی دوره مورد مطالعه، ۲۸ واحد تحقیقاتی دارای مقادیر کارائی ناشی از مقیاس کمتر از کارائی مدیریتی بودند، بنابراین می توان نتیجه گرفت که کارائی ناشی از مقیاس، بیشترین تاثیر را بر ناکارائی فنی بر فرض بازده به مقیاس ثابت داراست. این بدین معنی است که بیشتر واحدهای تحقیقاتی، اهمیت تولید بهینه مقیاس را مورد توجه قرار نمی دهند.

کلیدواژه ها:

اعضای هیئت علمی ، بهره وری ، تولیدات علمی ، کارایی