بررسی فراوانی نوع خشونت محل کار علیه تکنسین های فوریت های پزشکی استان همدان و ارتباط آن با متغیرهای فردی و شغلی در سال ۱۳۹۷

مقدمه: تکنسین های فوریت های پزشکی به دلیل مواجهه با شرایط اورژانسی بیشتر در معرض خشونت قرار می گیرند. به دلیل تاثیرات جسمی و روانی مخرب اعمال خشونت، بررسی فراوانی نوع خشونت محل کار و عوامل موثر بر آن ضروری به نظر می رسد؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی نوع خشونت محل کار علیه تکنسین های فوریت های پزشکی استان همدان و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک انجام شد. روش کار: مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر در سال ۱۳۹۷ به بررسی ۱۳۷ تکنسین فوریت های پزشکی استان همدان به صورت تصادفی طبقه ای-نسبتی پرداخته است. جمع آوری داده ها نیز به کمک پرسشنامه استاندارد خشونت محل IL، WHO و ICN با روش خوداظهاری صورت گرفته است و داده ها پس از جمع آوری، با نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۶ تجزیه و تحلیل شده اند. یافته ها: انواع خشونت ها شامل خشونت روانی (۷۲/۲ درصد)، خشونت فیزیکی (۶/۲۲ درصد)، آزار یا اذیت نژادی و مذهبی (۴/۵ درصد) و آزار یا اذیت جنسی (۷ درصد) بود. در ۴۸/۱ درصد از موارد خشونت، تکنسین ها فرد مقابل را به آرامش دعوت کرده بودند. بین وضعیت کارکردن و بروز خشونت ارتباط معنی داری وجود داشت (۰/۰۵>P). وضعیت تاهل، مقطع تحصیلی، وضعیت استخدام، نوع شیفت کاری، اشتغال هم زمان به کار دیگر، برخورد مستقیم با بیماران، مصرف دارو و ابتلا به بیماری خاص، شرکت در دوره آموزشی، تجربه بحران شخصی طی شش ماه اخیر در خانواده و سن و جنسیت بیماران ارتباطی با خشونت محل کار نداشت (۰/۰۵خشونت علیه کارکنان به ویژه نوع روانی آن بالاست؛ بنابراین برنامه ریزان باید با شناسایی عوامل زمینه ای موثر، برای پیشگیری از خشونت های مذکور اقدام کنند.

کلیدواژه ها:

Violence ، Emergency Medical Technicians ، خشونت ، تکنسین های فوریت های پزشکی