بررسی ارتباط آسیب های عضلانی- اسکلتی و بار استرس در کارکنان فوریت پزشکی استان

مقدمه: کارکنان فوریت پزشکی که در خط مقدم ارائه مراقبت های سلامت هستند، با استرس های شغلی فراوانی روبه رو می شوند. این امر پیامدهای روانی، جسمی، رفتاری و سازمانی را برای آنها به دنبال دارد که از جمله آنها می توان به اختلالات اسکلتی- عضلانی اشاره کرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط آسیب های عضلانی- اسکلتی و بار استرس در کارکنان فوریت های پزشکی استان همدان انجام شده است. روش کار: در این مطالعه توصیفی- هم بستگی که در سال ۱۳۹۸ انجام شده است، از میان کارکنان فوریت پزشکی همدان، ۷۶ نفر (۴۰ درصد) از پایگاه های شهری و ۱۱۴ نفر (۶۰ درصد) از پایگاه های جاده ای به کمک نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند و در پژوهش شرکت کردند. ابزار گرداوری اطلاعات شامل پرسشنامه های آسیب های عضلانی- اسکلتی نوردیک و بار استرس شغلی بود. داده ها نیز با نرم افزار SPSS نسخه ۲۳، آمار توصیفی، آزمون t مستقل و ضریب هم بستگی اسپیرمن تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی افراد ۳۴/۰۵ سال (۸/۱۱±) و سابقه کار آنها ۴۲/۱۲۳ (۸۴/۲۲±) ماه بود. همچنین بیشتر آنها (۷۷ درصد) متاهل، (۵۷/۳ درصد) دارای مدرک کارشناسی و (۴۶/۹ درصد) استخدام رسمی بودند. بار استرس کارکنان (۱۶۱/۲۳±) ۵۰۳/۰۳ از ۱۰۵۰ نمره ممکن بود. کارکنانی که به دلیل شغل خود، اختلال عضلانی-اسکلتی داشتند، نسبت به سایر افراد بار استرس بیشتری گزارش کرده بودند؛ اما این تفاوت معنی دار نبود (۰/۰۵P). بین نوع استخدام، سابقه کاری و نوع ورزش کارکنان رابطه معنی دار آماری با اختلالات اسکلتی- عضلانی وجود داشت (۰/۰۵