نقش اماکن تاریخی در گردشگری و تاثیر آن در توسعه پایدار

تحلیل منابع گردشگری نقش مهمی در توسعه چشم انداز برنامه ریزی گردشگری ایفا می کند. بناهای تاریخی، طرح های سنتی و فرهنگی، ساختمانهای با معماری باستانی، سبک زندگی منطقه ای و محیط های دارای چشم انداز طبیعی پتانسیل های اصلی توسعه گردشگری خواهند بود در این میان معماری و توسعه پایدار، بر پایه طبیعن گرایی ، مخاطب محوری، عملکرد گرایی مبتنی بر طراحی بیرونی نیازها و زیبایی شناسی مشترک میان باستان شناسی و معماری، فضای بیرونی را طراحی و هدایت می کند. این پژوهش برمبنای توصیف وقایع و پدیده ها، گروه بندی وقایع و پدیده ها ، و اشکارسازی روابط همیشگی میان پدیده ها (قوانین علمی) و تدوین نظریه هایی که علل وقایع و پدیده ها را تبیین می کند به نگارش درآمده است. مقاله حاضر تلاش دارد تا نتایج حاصل از این تحقیقات و بررسی تحولات این دوران، به نقش این محوطه ها در توسعه پایدار منطقه بپردازد.

کلیدواژه ها:

بناهای تاریخی ، باستان شناختی ، گردشگری ، طبیعت گرایی ، توسعه پایدار