الگوی مشارکت دانشجویان در ورزش های همگانی بر اساس نظریه رفتار تمرینی به منظور ترویج اخلاق ورزشی

هدف پژوهش حاضر بررسی ارئه الگوی مشارکت دانشجویان دانشگاه پیام نور در ورزش های همگانی بر اساس نظریه رفتار تمرینی برنامه ریزی شده بود. تحقیق از نوع توصیفی بود که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه پیام نور در سال تحصیلی ۹۴-۹۵ بودند. نمونه آماری طبق جدول مورگان ۳۸۴ نفر بود که به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل مقیاس اصلاح شده رفتار برنامه ریزیشده بود. روایی صوری و محتویی آن مورد تایید و ضریب پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ پایایی ۹۵/۰ به دست آمد. به منظور تحلیل استنباطی داده های جمع آوری شده از نرم افزار Amos و spss نسخه ۱۸ استفاده شده است. نتایج مدل رگرسیون گام به گام نشان داد که، ۴۶ درصد از کل تغییرات سطح مشارکت در ورزش همگانی به سه متغیر نگرش، کنترل رفتار و ورزش همگانی مربوط می شود. شاخص های نیکویی برازش مدل پژوهش نشان داد که، مدل ارائه شده برازش خوبی دارد به این معنی که تئوری الگوی رفتار برنامه ریزی شده قابلیت تببین مشارکت دانشجویان در ورز همگانی را دارد.. بنابراین پیشنهاد می شود که دستگاه های متولی امر ورزش نسبت به لحاظ کردن تمهیداتی در راستای تقویت نگرش، هنجارهای ذهنی و کنترل رفتار ادراک شده در کنار دیگر عوامل تاثیرگذار مشارکت در فعالیت های ورزشی همگانی از جمله فرآهم سازی زیرساخت های سخت افزاری و نرم افزاری، دسترسی، مسائل مالی و... اهتمام ورزیده تا ورزش همگانی در دانشجویان نهادینه و مستدام گردد.

کلیدواژه ها:

ورزش همگانی ، تئوری برنامه ریزی شده رفتار تمرینی ، دانشجویان ، کنترل رفتار ادراک شده ، نگرش ، هنجار ذهنی.