واکاوی مولفه ها و تبیین اوصاف فرابشری معصومین(ع)

به باور امامیه، امام حجت، برگزیده و منصوب خدا برای هدایت بشر است. از این رو ضرورتا ویژگی های دارد که درعین حال که او را از مرتبه بنده و مخلوق بودن خداوند خارج نمی سازد او را از افراد عادی بشر متفاوت می سازد. از مهم ترین این ویژگی ها مصونیت از هرگونه گناه و خطا است که در اصطلاح علم کلام از آن به عصمت یاد می شود؛ زیرا خطای امام او را از حجیت می اندازد و با حکمت و عدالت خداوند منافات دارد.همچنین از دیگر لوازم شان امامت، علم کامل و گسترده او است. در این میان گاه خداوند در مواردی مصلحت می بیند که امام را از غیب و بواطن امور آگاه کند. این آموزه ها همه برگرفته از آیات قرآن و مضامین معتبر روایی است که در متن مقاله به آن اشاره خواهد شد. روش این مقاله بصورت تحلیلی-توصیفی است وخواهیم گفت: غلو شمردن صفات و ویژگی های فرابشری معصومین(ع)، ناشی از عدم توجه به دقائق و ظرایفی است که در این اتصاف و در معیارهای غلو وجود دارد. ونویسنده در این مقاله با معنای دقیقی که از مفهوم فوق بشری بودن صفات ارائه داده،خواهد گفت،که اگراسناد امور،بصورت ذاتی،نسبت به انسان غیرممکن باشد، مثل الوهیت، تجرد و استقلال تام، حلول خدا و اتحادش با انسان، غلو است؛ اما امور خارق العاده ای که ذاتا ممکن و طبق شواهد و مستندات - گرچه به ندرت - واقع شده است، غلو نیست، و می توان آن را از صفات فوق بشری ائمه(ع)قلمداد کرد.

کلیدواژه ها:

امامان معصوم(ع) ، علم غیب ، صفات فرابشری ، عصمت.