تاثیر مداخله آموزش مجازی مبتنی بر شبکه اجتماعی مجازیشبکه اجتماعی مجازی بر اضطراب و خودکارآمدی مادران دارای کودک بستری در بخش مراقبت ویژه کودکان

زمینه و هدف : بستری کودک در بخش مراقبت ویژه کودکان پیامدهای مختلف جسمی، روانی و اجتماعی، افزایش استرس و کاهش خودکارآمدی را برای والدین به همراه دارد.  حمایت از خودکارآمدی والدین گامی برای اطمینان از اجرای موفقیت آمیز برنامه های مراقبتی در شرایط دشوار است. بنابراین  ارایه مداخلات مناسب به منظور کاهش اضطراب و استر س و ارتقای خودکارآمدی والدین  ضروری است. اگرچه آموزش و مراقبت مبتنی بر شبکه اجتماعی مجازی در حیطه سلامت در  بیماران متعددی مورد استفاده قرار گرفته است ولی مطالعات در مورد استفاده از این فن­آوری در مراقبین و به ویژه در بخش مراقبت ویژه کودکان محدود است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مداخله آموزش مجازی مبتنی بر شبکه اجتماعی مجازی بر اضطراب و خودکارامدی مادران دارای کودک بستری در بخش مراقبت ویژه کودکان انجام شد. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی ، ۶۰ نفر از مادران دارای کودک بستری در بخش مراقبت ویژه کودکان شهرکرد در دو گروه مداخله آموزش مبتنی بر شبکه اجتماعی مجازی و کنترل وارد مطالعه شدند. نمونه­ گیری به روش در دسترس  و در بازه زمانی اردیبهشت تا شهریور ۱۴۰۱ انجام شد. گروه مداخله طی چهار روز و هر روز یک جلسه ۶۰ دقیقه ای توسط پژوهشگر تحت آموزش مجازی (پرسش و پاسخ، ارایه محتوی) قرار گرفتند. داده ها توسط پرسشنامه اضطراب استاندارد اشپیلبرگر و ابزار خودکارآمدی عمومی شوارتزر و جروسلم جمع آوری و با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره خودکارآمدی مادران گروه مداخله به­طور معناداری نسبت به قبل از مداخله افزایش یافت ( به ترتیب قبل ۴/۰۱ ±۶۰/۱۹ و بعد ۵/۱۳ ±۲۱/۸۷ ، p<۰.۰۰۱) ولی در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد ( به ترتیب  قبل ۴/۲۳ ±۱۸/۵۳ و بعد ۵/۴۰ ±۱۹/۳۰، p=۰.۳۹۳) در گروه مداخله میانگین نمره اضطراب مادران بطور معناداری نسبت به قبل از مداخله کاهش یافت ( به ترتیب قبل ۵/۵۲±۴۷/۳۳ و بعد ۵/۲۷ ±۴۳/۶۳، p=۰.۰۰۱) ولی در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد ( به ترتیب قبل ۶/۸۸ ±۴۸/۳۰ و بعد ۹/۰۲ ± ۴۶/۴۳، p=۰.۱۳۱).  میانگین نمره اضطراب آشکار مادران قبل از مداخله، بعد از مداخله و همچنین تغییرات قبل و بعد از مداخله در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معناداری نداشته است (p>۰.۰۵) نتیجه گیری:. پرستاران به عنوان عضو مهم تیم سلامت و با توجه به نقش کلیدی آنان در ارتقای سلامت والدین می توانند با استفاده از اقدامات دیگری علاوه بر آموزش مجازی به کاهش اضطراب و افزایش و خودکارآمدی والدین کمک نمایند که در این زمینه نیاز به تحقیقات بیشتر است.

کلیدواژه ها:

Self-efficacy ، anxiety ، mobile-based learning ، mothers ، PICU ، خودکارآمدی ، اضطراب ، آموزش مبتنی بر شبکه اجتماعی مجازی ، مادران ، مراقبت ویژه کودکان