نقد جریان فکری قرآن بسندگی در اندیشه تفسیری آیت الله مهدوی کنی

نظریه «قرآن بسندگی» به مثابه­ی یک جریان انحرافی در روش تفسیر قرآن، سعی دارد با کنار زدن سنت و تاکید بر ناکارآمدی میراث روایی در فهم و تفسیر قرآن، حجیت و اعتبار سنت را زیر سوال ببرد. تکون و شکل­گیری این تفکر به استناد منابع تاریخی و حدیثی، در صدر اسلام و با شعار «عندنا کتاب الله» بوده و سپس در طول تاریخ به یک جریان انحرافی تبدیل گشته است، به گونه ای که هم اکنون در اندیشه فرقه هایی مانند «قرآنیون» به وضوح می توان این تفکر انحرافی را مشاهده نمود. به همین دلیل در این پژوهش ضمن معرفی اجمالی ریشه های شکل گیری این نظریه، به نقد ادله معتقدین به این نظریه از منظر آیت الله محمدرضا مهدوی کنی(ره) از جمله اندیشمندان قرآنی عصر حاضر پرداخته و مجموعه مطالبی که توسط ایشان در نقد این تفکر بیان شده است، جمع آوری و تحلیل گشته است. نتایج تحقیق نشان می دهد آیت الله مهدوی کنی به نقد و ابطال مهمترین ادله این جریان پرداخته اند که عبارتند از: پاسخگویی قرآن کریم به همه نیازها، عدم اعتبار سنت در کنار حکم الهی، اختصاص ارشادهای پیامبر به همان عصر، مخدوش بودن سنت از نظر سند و متن، عدم قطعیت صدور سنت از پیامبر.

کلیدواژه ها:

نظریه قرآن بسندگی ، قرآنیون ، نقد حدیث ، تاریخ اسلام ، آیت الله مهدوی کنی.