بررسی ارتباط بین درک ریسک صدا و میزان افت شنوایی شغلی: نقش میانجی ویژگی شخصیتی

مقدمه و هدف: افت شنوایی شغلی عمدتا در مواجهه با سطوح بالای صدا ایجاد می شود و عوامل فردی و محیطی زیادی در ایجاد آن نقش دارند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین نقش میانجی ویژگی شخصیتی در ارتباط بین درک ریسک صدا و میزان افت شنوایی شغلی انجام شد. روش کار: مطالعه ی توصیفی و مقطعی حاضر بر روی ۲۰۰ نفر از شاغلان در معرض صدای بالای ۸۵ دسی بل در یکی از صنایع تولیدی صورت گرفت. از پرسش نامه ی درک ریسک برای سنجش درک ریسک و از پرسش نامه ی شخصیتی هگزاکو (HEXACO) برای سنجش ویژگی شخصیتی و از دستگاه ادیومتری مدل MEVOX-SA۹۰۰ برای سنجش میزان افت شنوایی بهره گرفته شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۵ و با محاسبه ی میانگین، انحراف معیار، ضریب هم بستگی پیرسون و مدل سازی ساختاری با استفاده از AMOS-۲۴ انجام شد. یافته ها: میانگین افت کلی شنوایی ۶۱/۸ دسی بل بود و ۷۹ درصد از کارگران وضعیت شنوایی طبیعی داشتند. همچنین، میانگین نمره ی درک کلی ریسک کارگران ۱۹/۶±۹۵/۷۳ بود. ویژگی های شخصیتی هیجان پذیری و صداقت به ترتیب، بیشترین و کمترین سطوح را در بین ویژگی های شخصیتی نشان دادند. دو مولفه ی درک کلی ریسک شامل نگرش و درک ریسک و ویژگی شخصیتی هیجان پذیری هم بستگی مثبت و معنی داری را با افت شنوایی نشان دادند. ویژگی شخصیتی با درک ریسک هم بستگی معنی داری نداشت. نتیجه گیری: درک بالاتری از ریسک لزوما به معنای افت شنوایی کمتر نیست؛ ازاین رو، در طرح ریزی برنامه های حفاظت شنوایی متغیرهای دیگری همچون ویژگی های شخصیتی کارگران نیز باید لحاظ شود.

کلیدواژه ها:

Noise ، Occupational hearing loss ، Personality traits ، Risk perception ، افت شنوایی شغلی ، درک ریسک ، صدا ، ویژگی شخصیتی