بررسی تاثیر آموزش پیش دبستانی بر یادگیری مهارت های روانی و حرکتی در دانش آموزان

بقای کودک وابسته به دیگران و تماس با آنان است. کودک بعد از تولد و در نخستین سالهای زندگی کاملا به دیگران وابسته است. با افزایش سن از میزان اتکای کودک به دیگران کاسته می شود اما این نیاز همچنان باقی می ماند و فرد بدون تماس با دیگران قادر به ادامه زندگی نیست. با گذشت زمان روابط کودک با دیگران افزایش می یابد و با اشخاص بیشتر و گوناگونی آشنا می شود و از آنها بهره مند می گردد. بازی، گروههای همسالان و روابط خانوادگی نقش مهمی در اجتماعی شدن کودک در این دوره بر عهده دارند. بازیهای ساختنی مانند ساخت وسائل با اشیاء مختلف؛ بازیهای اکتشافی مانند کشف جاهای جدید در خارج از خانه؛ جمع آوری اشیاء؛ بازیهای ورزشی و بازیهای سرگرم کننده مانند مطالعه، معماهای مصور و شکل های مصور خنده دار، رادیو و تلویزیون، رویاهای روزانه و خیالبافی انواع مختلف بازیهای مورد علاقه کودک را تشکیل می دهند. کودک در اثر بازی با همسالان حالات خودخواهی را از دست می دهد با سازگاری با گروه دوستی، مشارکت و تشریک مساعی را فرا می گیرد و از طریق تقلید حرکات و گفتار دیگران خود را با موازین اجتماعی منطبق ساخته و می کوشد همانند دیگر مردم باشد. این سن راسنین گروه سازی نام نهاده اند.

کلیدواژه ها:

اموزش پیش دبستانی ، یادگیری ، مهرت های روانی و حرکتی ، دانش آموزان