پیش بینی فرسودگی شغلی براساس باورهای فراشناختی و ناگویی هیجانی با میانجی گری خوش بینی در پرستاران

مقدمه : تعهد پرستاران به شغل و بیماران، پرستاری را به یکی از مشاغل خدمات انسانی تبدیل کرده است که مستعد ابتلا به سندرم فرسودگی شغلی می باشد. بنابراین هدف از مطالعه حاضر پیش­بینی فرسودگی شغلی براساس باورهای فراشناختی و ناگویی هیجانی با میانجی گری خوش بینی در پرستاران بود. روش­ بررسی: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و طرح پژوهش توصیفی- همبستگی و به طور خاص، از مدل­یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری در این پژوهش، کلیه پرستاران بیمارستان های شهر قم در سال ۱۴۰۱ بودند که به صورت تصادفی ساده ۲۰۰ پرستار برای شرکت در پژوهش حاضر انتخاب شدند. در این پژوهش میدانی شرکت­کنندگان اقدام به تکمیل پرسشنامه های فرسودگی شغلی مسلش و جکسون (۱۹۸۶)، پرسشنامه فراشناخت ولز و کارت رایت- هاتن (۲۰۰۴)، مقیاس ناگویی خلقی تورنتو و مقیاس خوش بینی شییر و کارور (۱۹۹۴) نمودند. داده­ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۴ و AMOS-۲۴ تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که ضرایب همبستگی بین متغیرها معنادار است (۰۱/۰>p) و بین باورهای فراشناختی و ناگویی هیجانی با فرسودگی شغلی در پرستاران ارتباط مثبت و معنادار و بین خوش بینی با فرسودگی شغلی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد (۰۱/۰>p). همچنین بین باورهای فراشناختی و ناگویی هیجانی با خوش بینی پرستاران ارتباط منفی و معنادار وجود دارد (۰۱/۰>p). همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که خوش بینی درارتباط باورهای فراشناختی و ناگویی هیجانی با فرسودگی شغلی پرستاران نقش واسطه ای دارد. نتیجه­گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت خوش­بینی در ارتباط باورهای فراشناختی و ناگویی هیجانی با فرسودگی شغلی پرستاران تاکید دارد و خوش بینی عامل موثری در کاهش فرسودگی شغلی پرستاران است.

کلیدواژه ها:

burnout ، metacognitive beliefs ، alexithymia ، optimism ، nurses ، فرسودگی شغلی ، باورهای فراشناختی ، ناگویی هیجانی ، خوش بینی ، پرستاران