بررسی رابطه هوش هیجانی و استرس شغلی کارکنان یکی از صنایع نفت تهران با استفاده از تحلیل مدل معادلات ساختاری

چکیده مقدمه: هوش هیجانی به عنوان توانایی شناخت و کنترل عواطف و هیجان های خود، یک شاخص روانشناختی نوین برای ارزیابی رفتار در محیط کار می باشد. استرس شغلی نیز به عنوان عدم تعادل میان نیازهای شغل و توانایی های فرد، همواره از چالش های اصلی محیط کار بوده است. از اینرو، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر میزان هوش هیجانی کارکنان بر استرس شغلی آنان، در یکی از صنایع نفت تهران صورت پذیرفت. روش بررسی: این پژوهش کاربردی و از دسته مطالعات تحلیلی-مقطعی است. جامعه این پژوهش متشکل از ۳۰۰ نفر بود که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب گردیدند. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه های هوش هیجانی Bar-On و استرس شغلی HSE استفاده شد. همچنین از نرم افزارهای LISREL۸.۷۲ به منظور برآورد اثر علی بین متغیرهای پژوهش و SPSS۱۸ به منظور محاسبه شاخص های توصیفی و مقایسه میانگین متغیرها استفاده شد. نتایج: هوش هیجانی و استرس شغلی کارکنان دارای ارتباط معکوس معناداری بودند؛ به عبارتی میزان هوش هیجانی بالاتر، با کاهش میزان استرس شغلی همراه می باشد. زیرمقیاس های انعطاف پذیری و خودابرازی در آزمون هوش هیجانی و زیرمقیاس های ارتباط و نقش در آزمون استرس شغلی، به ترتیب در هر آزمون دارای بیشترین و کمترین مقدار عددی بودند. همچنین، میزان هوش هیجانی و استرس شغلی کارکنان مستقل از سن و تحصیلات آنان بود. نتیجه گیری: میزان هوش هیجانی کارکنان از جمله عوامل موثر بر میزان استرس شغلی ایشان می باشد. بنابراین بکارگیری مهارت های هوش هیجانی در محیط کار می تواند به نسبت قابل توجهی از میزان استرس شغلی کارکنان بکاهد.

کلیدواژه ها:

Emotional Intelligence ، Job stress ، Structural Equation Model ، Tehran oil industry ، واژه های کلیدی: هوش هیجانی ، استرس شغلی ، مدل معادلات ساختاری ، صنعت نفت تهران