بررسی اثر زمان کاربرد علف کش های آترازین و متریبوزین بر کنترل علف های هرز و عملکردنیشکر

کندی رشد در ماههای اولیه و فاصله زیاد ردیف های کشت نیشکر باعث می گردد تا شرایط مناسبی جهت رویش انواع علفهای هرز بهاره و پاییزه ایجاد گردد. همچنین طولانی بودن دوره رشد نیشکر در پاره ای اوقات منجر به چندین بار سمپاشی جهت کنترل علفهای هرز شده و از طرف دیگر باعث کاهش محصول در اثر اختلال در فیزیولوژی نیشکر ناشی از مصرف بالای علفکشها میگردد. به منظور بهبود نتایج حاصل از سمپاشی پیش رویشی آزمایشی در کشت و صنعت نیشکر امیر کبیر انجام شد. طرح آزمایشی مورد استفاده بلوک کامل تصادفی با ۴ تکرار و تیمارها شامل : شاهد بدون کنترل، آترازین ۴ کیلوگرم در هکتار قبل از اولین آبیاری، آترازین + متریبوزین (۳+۲) کیلوگرم قبل از اولین آبیاری، آترازین ۴ کیلوگرم در هکتار قبل از دومین آبیاری، آترازین + متریبوزین (۳+۲) کیلوگرم قبل از دومین آبیاری بودند. طبق نتایج بیشترین تراکم علف هرز با متوسط ۱۰۰ بوته و بیشترین وزن خشک علف هرز به شاهد تعلق گرفت و در حالیکه در تیمارهای سمپاشی همراه با آب دوم تا زمان نمونه برداری هیچ بوته علف هرزی رویش نیافت و توانستند با برتری کامل نسبت به تیمارهای سمپاشی همراه با اولین آبیاری نتایج بهتری را بدست آورند. این تیمارها به علت ممانعت کامل از رویش علفهای هرز کنترلکاملا„ موفقی را بدست آوردند که بواسطه عدم اعمال هزینه اضافی و یا افزایش میزان علفکش مصرفی نتیجه بسیار مناسبی است . مقایسه تیمارهای سمپاشی همراه با اولین آبیاری نیز نشان داد که وجود علفکش متریبوزین بویژه از نظر تراکم علف های هرز باعث کسب نتیجه بهتری می گردد. بیشترین عملکرد نیز متاثر از تاثیر تیمارها از سمپاشی قبل از آبیاری دوم بدست آمد و در نهایت تیمار شاهد با کمترین عملکرد در رده آخر قرار گرفت .

کلیدواژه ها:

نیشکر ، علف هرز ، آترازین ، متریبوزین