افزایش دقت محاسبات و کاهش مقایسات زوجی مبتنی بر خوشه بندی معیارهای تصمیم و روش بهترین – بدترین فازی

در برخی از موارد با توجه به ابهام ناشی از قضاوت های کیفی، کثرت معیارهای تصمیم و در نتیجه افزایش محاسبات، محققین با روش های مختلف اقدام به حذف تعدادی از معیارها بر اساس نظرات کارفرما می نمایند. در صورتی که ممکن است در شرایط واقعی حذف برخی از معیارهای به ظاهر کم اهمیت، در نهایت به نتایج ضعیف در انتخاب بهترین گزینه منجر گردد. این مقاله در صدد است، ضمن رفع این کاستی ها، یک رویکرد ترکیبی جدید جهت افزایش دقت در محاسبات و کاهش مقایسات زوجی برای تعیین اوزان بهینه معیارهای تصمیم ارائه نماید. از این رو، ابتدا معیارهای تصمیم بر اساس تلفیق نظرات تصمیم گیرنده و روش آنتروپی شانون امتیازدهی و با روش K-means خوشه بندی می شوند. سپس، فرآیند وزن دهی معیارهای هر خوشه به صورت مجزا با روش بهترین- بدترین فازی انجام می گیرد. به منظور اطمینان از صحت نتایج، چند مثال عددی نیز ارائه شده است. نتایج نشان می دهد که رویکرد ترکیبی پیشنهادی علاوه بر جلوگیری از حذف برخی از معیارهای تصمیم، منجر به افزایش دقت در محاسبات و کاهش مقایسات زوجی بین معیارها نسبت به روش بهترین – بدترین می شود. به عبارت دیگر، نتایج این رویکرد ضمن نیاز به داده های مقایسه ای کمتر، جواب های قابل اطمینان تری را نیز در اختیار تصمیم گیرنده قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

خوشه بندی معیارهای تصمیم ، روش بهترین – بدترین فازی ، آنتروپی شانون ، نرخ سازگاری ، تصمیم گیری چند معیاره