لزوم مشارکت دادن زنان در برنامه ریزی فضاهای شهری

امروزه، به دلیل توجه ناکافی به نقش مشارکت شهروندان در فرایند برنامه ریزی، مدیریت و تصمیم سازی بسیاری از کلان شهر ها به شهروندان چنین تلقین شده است که در امر تاثیرگذاری بر جامعه و سرنوشت آینده شهر، به نوعی ناتوان هستند. از این رو نقش زنان در پیشبرد فعالیت های اجتماعی و اقتصادی بسیار حساس و حیاتی می باشد. مفهوم مشارکت همواره از مفاهیم محبوب میان فعالان و محققان و برنامه ریزان بوده است و سر زبان بیشتر گروه ها جاری است، اما وقتی صحبت از تلاش برای محقق کردن آن می شود اختلاف نظر در تعریف و اجرا زیاد است. مشارکت برای گروه های مختلف دست اندرکار یا حساس به برنامه ریزی شهری معانی مختلف دارد. با توجه به این که ساختار شهرها و بناهای شهری تا چندین نسل باقی می ماند، می توان گفت معماری، طراحی شهری، برنامه ریزی برای کاربری زمین، و زیرساخت ها از هر نسل به نسل دیگر منتقل می شود. در شکل سنتی برنامه ریزی شهری، شهرها به چند قسمت برای فعالیت های مشخص تقسیم می شوند و خانه ها، بازارها، و کارخانه ها در نقاط جداگانه قرار می گیرند. امروزه، شهرهایی که به این شکل طراحی می شوند دیگر با واقعیت زندگی مردان و زنان همخوانی ندارند.هر چند زنان عضوی از خانوار هستند و به عنوان کاربر اصلی مسکن و جوامع کوچک انسانی معمولا می توانند دیدگاه هایی را برای جلوگیری از شکست طرح ها و هدررفت منابع ارائه کنند، اما به ندرت از دیدگاه های آن ها استفاده می شود. در نتیجه توجه دولت ها و نهادهای خارج از دولت و سازمان های مردم نهاد نسبت به اهمیت سازمان دهی عمومی زنان در حال افزایش است. این وضعیت به ویژه در مواردی برجسته تر است که زنان، در نبود منابع مناسب دیگر، خودشان سازمان دهی تامین خدمات را بر عهده دارند.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: مشارکت زنان ، برنامه ریزی شهری ، فضاهای شهری