ریسک های سازندگان در قرارداد مشارکت در ساخت

قرارداد مشارکت در ساخت و ساز، در دو، سه دهه ی اخیر در ایران ظهور و رواج یافته است. این قرارداد در شایع ترینشکل خود میان مالک زمین و شریک منعقد می گردد. قدرالسهم هر طرف، به نسبت آورده ی هر یک (زمین و ساختو ساز و هزینه ی آن) تعیین می شود و به تدریج که ساختمان ساخته می شود مالکیت هر یک از طرفین نسبت بهسازه ها و زمین هم به وجود می آید و پس از پایان ساخت و ساز، تفکیک و با نام هر کدام، به ثبت می رسد. در خصوصماهیت حقوقی قرارداد مزبور، در بررسی عقود قابل تطبیق در قلمرو عقود معین عقد بیع و عقد شرکت و در قلمرو عقودنامعین مشمول ماده ۱۰ قانون مدنی (قولنامه، استصناع، پیش فروش آپارتمان، مقاطعه کاری) و قرارداد مستقل برمبنای ماده ۱۰ قانون مدنی، مطمع نظر قرار می گیرد. در بحث از شرایط عمومی، آپارتمان ساخته نشده به عنوان عینمعین و مال قیمی در نظر گرفته می شود و موجود بودن زمین در حین انعقاد قرارداد و مالکیت مالک نسبت به عین ومنافع زمین جزو شرایط اختصاصی قرارداد مشارکت در ساخت و ساز می باشد. در بحث از اوصاف، قرارداد مشارکت درساخت و ساز، قراردادی لازم، معوض، عهدی- تملیکی، مستمر، رضایی، مختلط و د راکثر موارد الحاقی می باشد.در بیانآثار قرارداد مشارکت در ساخت و ساز، تسلیم زمین، تنظیم سند رسمی و تهیه مقدمات آن و در اکثر اوقات اخذ پروانهساختمان به عنوان تعهدات مالک؛ ساخت و تکمیل بنا مطابق با اوصاف مذکور در قرارداد و بر اساس نقشه ساختمانی وتحویل ساختمان در موعد مقرر به عنوان تعهدات شریک در نظر گرفته می شود. مسئله ی پایان نامه حاضر حقوق وتعهدات اختصاصی مالک و سازنده زمین در قراردادهای ساخت و ساز می باشد.

کلیدواژه ها:

قرارداد مشارکت ، مالک زمین ، سازنده