بررسی و تبیین رابطه بین اهدا و گرداوری دانش و مولفه های بهبود کیفیت علمی دانشجویان با تاکید بر قابلیت جذب دانش در آموزش عالی کشور

سازمان ها به منظور حفظ پویایی و بقای خود در جریان تغییر و تحولات محیطی و پیشرفت های وسیع ، به دانش به عنوان یک منبع استراتژیکنگاه می کنند ، چرا که این دارایی مهم می تواند سازمان ها را بیش از پیش انعطاف پذیر کرده به طوری که بتوانند در شرایط چالش انگیز محیطی ،اهداف استراتژیک خود را محقق کنند . این دارایی ارزشمند یعنی دانش به خودی خود نمی تواند برای سازمان مزیت رقابتی کسب کند بلکه برایاستفاده بهینه از آن باید بتوان آن را مدیریت کرد . مدیریت دانش موضوعی است که در چند دهه اخیر توجه سازمان ها را بخود جلب کرده است .سازمان ها از طریق مدیریت دانش می توانند دانش کارکنان خود را مدیریت کرده ودر جهت اهداف خود به کار گیرند . یکی از استراتژی های مهمبرای استقرار و کاربست مدیریت دانش در سازمان ها ، فرآیند تسهیم دانش می باشد . تسهیم دانش فرآیندی است که از طریق آن افراد به صورتمتقابل دانش و تجربیات خود را به یکدیگر منتقل می کنند . تسهیم دانش برای سازمان ها بسیار ارزشمند است و از خروج ذخیره دانش از سازمانجلوگیری به عمل می آورد .از طرف دیگر صرف اتکا به دارایی های دانشی داخل سازمان کافی نیست بلکه لازم است تا سازمان ها علاوه بر توجهدانش داخلی خود ، بر دانش جدید و با ارزشی که در خارج از مرزهای سازمان قرار دارند نیز توجه کنند ، قابلیت جذب دانش عاملی است که این امررا محقق می کند ، سازمان از طریق قابلیت جذب دانش می تواند دانش با ارزش و جدید خارجی را شناسایی و جذب کرده و از برای تحقق اهدافاستراتژیک خود ، بهره برداری کند . بنابراین سازمان ها در چنین شرایطی باید هم به قابلیت تسهیم دانش و هم به قابلیت جذب دانش دسترسیداشته باشند . هدف از مقاله حاضر بررسی و تبیین رابطه بین اهدا و گرداوری دانش و مولفههای بهبود کیفیت علمی دانشجویان با تاکید بر قابلیتجذب دانش در آموزش عالی کشور می باشد.

کلیدواژه ها:

تسهیم دانش ، جذب دانش ، آموزش عالی ، مدیریت آموزشی