کاربست مدیریت یکپارچه شهری بر باز آفرینی سرمایه اجتماعی در بافت های فرسوده مطالعه موردی منطقه ۳ ساری

شهر سازی با رویکردی صرفا اقتصادی – کالبدی و با غفلت از مسائل اجتماعی و فرهنگی در حل معضلات شهری ناکام بوده است. تجربیات کشورهای توسعه یافته نشان می دهد که توجه به سرمایه اجتماعی و تلاش در جهت ارتقای آن در کنار مدیریت یکپارچه حلال بسیاری از مشکلات شهر از جمله باز آفرینی بافتهای فرسوده شهری است. هدف اصلی پژوهش حاضر کاربست مدیریت یکپارچه شهری بر باز آفرینی سرمایه اجتماعی در بافت های فرسوده( مطالعه موردی منطقه ۳ ساری) است. روش تحقیق پیمایش و ابزار پرسشنامه با پایایی ۸۳/۰ برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است جامعه آماری تحقیق را کلیه سرپرستان خانوار ساکن در منطقه ۳ ساری تشکیل میدهند که در سال ۱۴۰۰ در این شهر زندگی میکنند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد ۴۰۰ نفر از آنهابه عنوان جمعیت نمونه تحقیق انتخاب شدند. نتایج تحقیق حاکی از تایید رابطه معنادار بین سرمایه اجتماعی و باز آفرینی بافتهای فرسوده شهری است، علاوه بر این نتایج نشان داد از بین مولفه های سرمایه اجتماعی، رابطه بین اعتماد اجتماعی و مشارکت اجتماعی با توسعه کالبدی و باز آفرینی بافتهای فرسوده تایید شده است. اما رابطه معناداری بین آگاهی اجتماعی و توسعه کالبدیو باز آفرینی مشاهده نشده است. نتایج تحقیق نشان داد برای تحقق باز آفرینی بافت های فرسوده شهری در سایه مدیرت یکپارچه نیازمند تقویت سرمایه اجتماعی هستیم. به عبارت دیگر تنها حضور و دخالت شهرداری و دولت کافی نیست.

کلیدواژه ها:

مدیریت یکپارچه ، سرمایه اجتماعی ، باز آفرینی بافتهای فرسوده ، آگاهی اجتماعی ، مشارکت اجتماعی.