شناخت و اولویت بندی ابعاد شهر هوشمند در بافت های فرسوده شهری (مورد مطالعه: منطقه ثامن مشهد)

رشد و توسعه سریع شهرها و بروز تغییر و تحولات گسترده در مناطق شهری که یکی از نتایج آن شکلگیری بافت های فرسوده شهری بوده است موجب گردید تا برخی رویکردها به رشد از هم گسیخته شهرها ارائه گردد. رشد هوشمند یکی از رویکردهای نوین و کارآمد در حوزه برنامه ریزی شهری است که تاکید زیادی بر استفاده مناسب از زمین های شهری، اختلاط کاربری، تنوع و غیره دارد. هدف اساسی این پژوهش بررسی ابعاد شهر هوشمند در بافت های فرسوده شهری (مورد مطالعه: منطقه ثامن مشهد) می باشد و در زمره مطالعات توصیفی تحلیلی و کاربردی قرار می گیرد. جامعه آماری را مدیران شهری، اساتید دانشگاهی و دیگر افراد که تحصیلات تکمیلی مرتبط داشتند شامل می شود که به روش کوکران تعداد ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چند متغیره انجام شده است. نتایج بدست آمده از این اطلاعات نشان از فرسودگی بسیار زیاد بافت مورد مطالعه دارد به نحوی که عمده ابنیه موجود در این محدوده بیش از ۳۰ سال عمر دارند و مصالح مورد استفاده در ساخت این ابنیه نیز تا حدودی از نوع ناپایدار است. بر اساس نتایج بدست آمده میانگین رضایتمندی شهروندان از وضعیت شاخص های رشد هوشمند از جمله کفسازی، دسترسی، حمل و نقل، امنیت، تعاملات اجتماعی، مبلمان شهری، پارکینگ، سرزندگی، اختلاط کاربری و غیره کمتر از حد متوسط می باشد. نتایج بدست آمده نشان داد که بین ابعاد کالبدی ، اجتماعی اقتصادی و محیطی رشد هوشمند و رضایتمندی شهروندان از کیفیت محیط شهری رابطه معناداری برقرار است.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، توسعه هوشمند ، بافت مرکزی ، بافت فرسوده ، منطقه ثامن