تاثیر مشارکت زنان بر بهبود کیفیت زندگی در محلات حاشیه نشین شهری (مطالعه موردی: شهرک نوید مشهد)

توانمندسازی زنان به عنوان یکی از گروه های آسیب پذیر جامعه یکی از الزامات ضروری در بهبود کیفیت زندگی در سکونتگاه ها غیر رسمی باشد. لذا هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر مشارکت زنان بر شاخص های کیفیت زندگی در شهرک نوید مشهد می باشد. روش تحقیق در پژوهش حاضر، توصیفی – تحلیلی است که داده های آن از طریق پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شدند. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان ساکن در شهرک نوید از منطقه ۲ شهرداری مشهد می باشد، که بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران از تعداد ۱۳۲۵۱ نفر ساکن در این شهرک بودند که با توجه به شرایط موجود در منطقه مورد مطالعه تعداد ۱۰۰ پرسشنامه به صورت نمونه گیری تصادفی بین نمونه آماری توزیع شدند. نتایج به دست امده از یافته های پژوهش نشان می دهد که شاخص وجود بهداشتی و سلامت با میانگین ۲.۷ بیشترین تاثیرگذاری مشارکت بر بعد عینی کیفیت زندگی داشته است و در بعد ذهنی کیفیت زندگی زنان، مشارکت اجتماعی بیشترین تاثیر را بر شاخص بهزیستی با میانگین ۳/۲داشته است. هم چنین نتایج نهایی به دست امده از آزمون T تک نمونه ای در رابطه با فرضیات تحقیق، با توجه به سطح معناداری آن از ۰۵/۰ (۰۲/۰ =sig )کمتر می باشد و مقدار حداقل و حداکثر آن نیز مثبت است بنابراین بیانگر آن است که مشارکت اجتماعی بر ابعاد ذهنی و عینی کیفیت زندگی ساکنان شهرک نوید تاثیرات مثبتی داشته است.

کلیدواژه ها:

مشارکت اجتماعی ، سکونتگاه های غیررسمی ، شهرک نوید مشهد