اهمیت در نظر گرفتن دانه بندی در انتخاب نوع مصالح پرکننده در ستون های ماسه ای و شنی و خرده سنگی

بهسازی زمین به عنوان یک نیاز مهم در صنعت ساخت وساز امروز یک روش معمول بهسازی زمین است. تکنیک کاربرد ستون های خرده سنگی و ماسه ای روشی بسیار کارآمد برای بهبود پارامترهای مقاومتی خاک مانند ظرفیت باربری و همچنین کاهش نشست تحکیمی است. کارایی این تکنیک در درجه اول به نوع مواد پرکننده و همچنین تراکم نسبی آن ها بستگی دارد. این تکنیک یک روش جایگزین بسیار مقرون به صرفه برای پروژه هایی می باشد که نیازمند اجرای شمع و فونداسیون عمیق هستند. در کشور ما همچنان در خصوص دانه بندی، خصوصیات مهندسی و میزان تراکم بسته به شرایط پروژه موردنظر بهسازی، یک رویه واحد و مدون وجود نداشته و عمدتا بسته به مصالح در دسترس، نوع مصالح مورداستفاده در ستون های خرده سنگی تعیین می گردند. بسته به نوع عملکرد غالب مورد انتظار که می تواند زهکشی و کنترل روان گرایی یا کنترل نشست ویا هر دو این موارد باشد، نوع و دانه بندی مصالح تشکیل دهنده ستون های ماسه ای می تواند تاثیر قابل توجهی در عملکرد آن ها داشته باشد. در صورت وجود لایه های بسیار ضعیف در یک پروژه، پیشنهاد می گردد که از محدوده های دانه بندی درشت دانه تر استفاده گردد. در خصوص ستون های ماسه ای میزان رد شده از الک ۲۰۰ می بایست به ۱۵ درصد و در خصوص ستون های خرده سنگی و شنی به ۵ درصد محدود گردد. یکی دیگر از عوامل تاثیرگذار در انتخاب نوع مصالح پرکننده و همچنین نحوه اجرای ستون ها در پروژه، میزان مقاومت برشی زهکشی نشده خاک و درجه حساسیت آن است که می بایست در بررسی های تحت الارضی اولیه به دقت توسط متخصصین ذی صلاح موردتوجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ستون شنی ، ستون ماسه ای ، بهسازی ، دانه بندی ، مصالح جایگزینی