الزام بهره وری از انژی های خورشیدی درایران

دانشمندان انرژی را همچون ظرفیتی برای تحقق کار تعریف می کنند. مردم در تمدن مدرن – که هم اینک در آن به سر می بریم- آموخته اند که چگونه انرژی را از شکلی به شکل دیگر تغییر دهند و از آن برای انجام امور بهره اندوزی کنند. این انرژی، طیف های وسیعی ازپیاده روی تا فرستادن فضانوردان به فضای لایتناهی را در برمی گیرد. با این همه انواع گوناگونی از انرژی در اختیار انسان است همچون انرژی حرارتی، انرژی تابشی، انرژی حرکتی، انرژی الکتریکی، انرژی شیمیایی و انرژی گرانشی. برغم این همه هنوز و همچنان می توان مهمترین منبع انرژی را انرژی خورشیدی دانست.هر چند در قدیم این سوخت های فسیلی بودند که از پرکاربرد ترین منابع مستتر در زندگی انسان به حساب می آمدند. با توجه به این که انرژی فسیلی تجدید ناپذیرند بی شک باید به دنبال جانشینی برای آنها بود. به نظر نگارنده مهمترین جانشین همانا انرژی خورشیدی است. اما مسئله آن است که تا چه حد به ضرورت آموزش و پژوهش در این وادی در نظام آموزش عالی کشور پرداخته شده است و حد و حصر مفهومی این مهم برای پژوهندگان چیست؟ هدف این پژوهش شناساندن فناوری های خورشیدی است که برای مصارف مختلف از جمله تولید برق، تامین نور یک فضای داخلی راحت و گرم کردن آب برای مصارف خانگی، تجاری یا صنعتی استفاده می شود. روش این تحقیق براساس مطالعات تحلیلی و استنباطی صورت پذیرفته و اهمیت و ضرورت آن دردسترس ترین و ارزان ترین گونه انرژی خاصه برای ایران تلقی می شود. نتایج نشان داده است که اگر حسن و تداوم مصرف انرژی خورشیدی در ایران بدرستی شناخته گردد می توان در مسیر رشد پایدار اقتصادی گام های موثری به جلو برداشت.