اثربخشی آموزش روان شناسی مثبت نگر بر کیفیت زندگی و تابآوری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایلام

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش روان شناسی مثبت نگر بر کیفیت زندگی و تاب آوری بود. این تحقیق از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون همراه با گروه کنترل است . جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهر ایلام بود. نمونه شامل ۴۰ دانشجو بود که با نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۹ جلسه آموزش روان شناسی مثبت نگر را دریافت کردند. اطلاعات این پژوهش از طریق ، پرسشنامه کیفیت زندگی ، تاب آوری و پروتکل روان شناسی مثبت نگر جمع آوری شد. داده ها به وسیله نرم افزار spss۲۴ تجزیه و تحلیل شدند. روش مورد استفاده برای آزمون فرضیه های پژوهش تحلیل تحلیل کواریانس چندمتغیره و کواریانس تک متغیره بوده است . یافته هایپژوهش نشان داد که آموزش روان شناسی مثبت نگر، باعث افزایش کیفیت زندگی و تاب آوری شده است . با توجه به نتایج بدست آمده برنامه درمانی مثبت نگر می تواند در کاهش مشکلات روان شناختی و ارتقای سطح زندگی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

روان شناسی مثبت نگر ، کیفیت زندگی ، تاب آوری