اثربخشی آموزش خود تعیین گری بر میزان خوشبینی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش خود تعیین گری بر میزان خوشبینی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر کرج بود. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جهت دستیابی به هدف پژوهش از بین دانش آموزان شاغل به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ ناحیه ۴ شهر کرج ، تعداد ۳۰ دانش آموز که نمره متوسط یعنی امتیاز خوب را در ارزشیابی کلاسی به دست آوردند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. به دانش آموزان گروه آزمایش ، برنامه مداخله ای مهارت های خود تعیین گری در ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای آموزش داده شد و گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج تحلیل کواریانس نشان دادند آموزش خود تعیین گری اثر مثبت و معناداری بر خوش بینی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارد. بر اساس نتایج این مطالعه ، آموزش خود تعیین گری سبب افزایش خوشبینی و خودکار آمدی دانش آموزان شده است و آموزش مهارت های خود تعیین گری اثر مثبتی بر میزان خوشبینی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، خوش بینی تحصیلی ، آموزش خود تعیین گری