بررسی و تحلیل الگوها و راهکارهای بهبود مشارکت های مردمی در برنامه ریزی های اموزش و پرورش

امروزه در کشور ما مشارکت مردم در امر تعلیم و تربیت ، بیش از هر زمان دیگری ضرورت یافته است . این امر از یکسو به اهمیت آموزش و پروش و نقشی که این امر در توسعه ملی کشور دارد و از سوی دیگر به ناکافی بودن بودجه وامکانات دولت علیرغم بیشترین حجم سرمایه گذاری ملی در این بخش مربوط می شود. موقعیت سرمایه گذاری دولت در امر آموزش و پروش، کشور ما را جزو بیست کشور موقعیت اول جهان که بالاترین سهم بودجه خویش را صرف بخش آموزش و پرورش نموده اند قرارداده است . این در شرایطی است که در مقایسه تطبیقی بین المللی از نظر سهم سرانه دانش آموزی با توجه به جمعیت گسترده دانش آموزان، کشور ما رتبه هفتادم را دارد. این امر به خوبی نشان می دهد که علی رغم سرمایه گذاری وسیع دولت در امر آموزش و پرورش به دلیل عدم بهره گیری ازمشارکت های مردمی در این بخش مهم ، وضعیت توزیع امکانات آموزشی چندان مطلوب نیست . اگر واقعا به آموزش و پرورش به عنوان محور توسعه ملی معتقد باشیم و بدانیم که امروزه در جهان کشورهایی که با عزم راسخ ملی ، سرمایه گذاری اصلی و و برنامه ریزی اساسی خویش را به تقویت و تحکیم پای ههای این بخش مهم اختصاص داده و به همین دلیل ، در شاخص های توسعه به توفیقات مهمی دست یافته اند، قطعا به برنامه ریزی اصولی و سرمایه گذاری زیر بنایی برای امر آموزش و پرورش در کشور توجه بیشتری معطوف خواهیم داشت . بنابراین این مقاله با هدف اصلی بهبود روابط با اجتماع و ایجاد زمینه ی مناسب برای مشارکت فعال و معنادار والدین و سایر شهروندان در فعالیت های آموزشی و پرورشی مدرسه است . که با روش گردآوری اطلاعات ازمنابع اطلاعاتی مختلف انجام شده است .

کلیدواژه ها:

مشارکت ، آموزش و پرورش ، اولیا ، فرهنگ مشارکت ، موانع مشارکت .