بررسی اهمیت و جایگاه انذار(تنبیه ) و تبشیر( تشویق ) در نظام اموزشی و تربیت کودکان از منظر قران و حدیث

طبق آیات قرآن، خداوند استعدادهای نیل به کمال را در وجود انسان به ودیعه گذاشته تا آنها را از طریق تربیت صحیح ازقوه به فعل در آورد. در این بین یکی از اصول مهم تربیتی ، روش تبشیر و انذار است . انذار و تبشیر به عنوان دو روش تربیتی اثرگذار بر انسان، مورد توجه خاص قرآن بوده است این مقاله با هدف دست یابی به نقش و جایگاه انذار و تبشیر بر تربیت کودکان انجام گرفته است . از آنجا که انذار و تبشیر در جایگاه روش تربیتی است بررسی در این مجال به یافتن مبانی و اصولی که منشا این روشها است اختصاص یافته است . "بشارت" و »انذار« یا »تشویق « و »تهدید« بخش مهمی از انگیزه های تربیتی و حرکت های اجتماعی را تشکیل می دهد، آدمی هم باید در برابر انجام کار نیک »تشویق « شود، و هم در برابر کار بد »توبیخ « بیند تا آمادگی بیشتری برای پیمودن مسیر پیدا کند. تعادل میان این دو لازم است چرا که : اگر تشویق و امید از حد بگذرد باعث جرات و غفلت است . و اگر بیم و انذار بیش از اندازه باشد نتیجه اش یاس و نومیدی و خاموش شدن شعله های عشق و تحرک است .

کلیدواژه ها:

انذار ، تبشیر ، نظام تربیتی ، کودکان ، قرآن