پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بر اساس هوش معنوی و هوش اجتماعی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بر اساس هوش معنوی و هوش اجتماعی انجام گرفت . این تحقیق با توجه به هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی از نوع همبستگی است . جامعه آماری این پژوهش کلیه دختران دانش آموز دوره دوم متوسطه شهرستان سپیدان در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ و برابر با ۷۶۳ نفر بود که برای انتخاب حجم نمونه از فرمول کوکران معادل ۲۵۰ نفر و برای انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی استفاده گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات مقیاس خطرپذیری جوانان ایرانی زاده محمدی و همکاران، پرسشنامه هوش معنوی کینگ و مقیاس هوش اجتماعی ترمسو بوده است . یافته های حاصل از ضریب همبستگی پیرسون حاکی از آن بود که بین هوش معنوی (کل ) و تمام ابعاد آن (تفکر وجودی انتقادی ، تولید معنای شخصی ، آگاهی متعالی ، بسط حالت هوشیاری ) با رفتارهای پرخطر رابطه منفی و معنی داری وجود داشت (۰۱/۰.(P< همچنین بین هوش اجتماعی (کل ) و تمام ابعاد آن (پردازش اطلاعات اجتماعی ، مهارتهای اجتماعی ، آگاهی اجتماعی ) با رفتارهای پرخطر نیز رابطه منفی و معنی داری وجود داشت (۰۱/۰.(P< نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نیز نشان داد، هوش معنوی ۱/۲۳ درصد و هوش اجتماعی ۰/۲۱ درصد از واریانس گرایش به رفتارهای پرخطر را به طور معنی داری در جهت منفی در دانش آموزان تبیین کردند. یافته ها بیانگر این موضوع هستند که از طریق افزایش سطح هوش معنوی و هوش اجتماعی می توان به کاهش رفتارهای پرخطر در دانش آموزان کمک نمود.

کلیدواژه ها:

گرایش به رفتارهای پرخطر ، هوش معنوی ، هوش اجتماعی