رابطهی ذهن آگاهی و بهزیستی معنوی با رضایت زناشویی با نقش میانجی گری همدلی و تنظیم هیجانی

رضایت زناشویی یکی از عمیق ترین و اساسی ترین لذت های بشری و در عین حال نبود آن یکی از بزرگترین و ژرف ترین سرچشمه های رنج است. رضایت زناشویی، نشانگر استحکام و کارایی نظام خانواده است. سعادت و سلامت خانواده به وجود ارتباطات سالم و بالنده زوجین بستگی دارد و چنانچه پایه خانواده از استحکام لازم برخوردار نباشد، پیام منفی آن انواع مشکلات جسمی و روانی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطهی ذهن آگاهی و بهزیستی معنوی با رضایت زناشویی با نقش میانجی گری همدلی و تنظیم هیجانی می باشد. از لحاظ هدف تحقیق از نوع کاربردی، از لحاظ روش انجام تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشند. جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خانواده در شهر همدان در سال ۱۴۰۱ می باشد که از بین آنها به صورت در دسترس ۲۰۰ نفر انتخاب شدند. تحقیق حاضر در دو بخش نظری و عملی انجام شده است. در بخش نظری، اطلاعات لازم با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی بدست آمد و در بخش عملی، برای جمع آوری اطلاعات از روش میدانی و از پرسشنامه های استاندارد (بهزیستی روان شناختی ریف با پایایی ۷۳/۰، شایستگی شغلی لیانگ و همکاران با پایایی ۹۱/۰ و معنویت گرایی هال وادواردز با پایایی ۸۶/۰) استفاده گردیده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و lisrel با معادلات ساختاری انجام گرفته است. نتایج یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین ذهن آگاهی و رضایت زناشویی با نقش میانجی گری همدلی و تنظیم هیجانی رابطه معنی داری وجود دارد. این یافته نشان می دهد رابطه بین دو متغیر ذهن آگاهی و رضایت زناشویی توسط متغیر همدلی تشدید می شود که اگر همدلی افزایش یابد این اثر قویتر و اگر همدلی ضعیف شود.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، بهزیستی معنوی ، رضایت زناشویی ، همدلی ، تنظیم هیجانی