پیش بینی پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی بر اساس تاثیر مولفه های دلبستگی به مدرسه در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر شوشتر

هدف از تحقیق حاضر پیش بینی پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی بر اساس تاثیر مولفه های دلبستگی به مدرسه در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر شوشتر می باشد. از لحاظ هدف تحقیق از نوع کاربردی، از لحاظ روش انجام تحقیق توصیفی- پیمایشی می باشند. در این پژوهش جامعه ی مورد مطالعه عبارت بود از کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهر شوشتر در سال ۱۴۰۱ می باشد که تعداد آنها تقریبا ۱۵۰۰ نفر می باشد از جامعه ی مورد مطالعه با توجه به جدول مورگان تعداد ۳۰۶ نفر به شیوه ی تصادفی ساده انتخاب شدند. تحقیق حاضر در دو بخش نظری و عملی انجام شده است. در بخش نظری، اطلاعات لازم با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی بدست آمد و در بخش عملی، برای جمع آوری اطلاعات از روش میدانی و از پرسشنامه های استاندارد استفاده گردیده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون رگرسیون انجام گرفته است. نتایج یافته های تحقیق حاکی از آن است که مولفه های دلبستگی به مدرسه (روابط کلی، تعلق و دلبستگی خاص) به عنوان متغیرهای پیش بین و خودکارآمدی تحصیلی به عنوان متغیر ملاک، با تحلیل رگرسیون چندگانه به روش ورود تحلیل شدند و نتایج نشان می دهد که متغیر روابط کلی با بیشترین میزان تاثیر با بتای (۶۶/۰BETA= )، تعلق با کمترین میزان تاثیر با بتای (۱۹/۰BETA= )، دلبستگی خاص (۴۸/۰BETA= )، متغیر خودکارآمدی تحصیلی را پیش بینی می کنند و برای تعیین تاثیر هر یک از مولفه های دلبستگی به مدرسه (روابط کلی، تعلق و دلبستگی خاص ) و پیشرفت تحصیلی به عنوان متغیر ملاک، با تحلیل رگرسیون چند گانه به روش ورود تحلیل شدند و نتایج نشان می دهد که متغیر روابط کلی (۷۳/۰BETA= )، تعلق با کمترین میزان تاثیر با بتای (۲۰/۰BETA= )، دلبستگی خاص با بیشترین میزان تاثیر با بتای (۸۳/۰BETA= ) متغیر پیشرفت تحصیلی را پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، دلبستگی به مدرسه ، شهر شوشتر