توسعه ی مدارس یادگیرنده از طریق تلفیق دو مدل سنگه و واتکینز- مارسیک

از شکل گیری مفهوم «سازمان یادگیرنده» حدود ۳۰ سال می گذرد. به تبع آن «مدرسه ی یادگیرنده» نیز مفهومی برآمده از سازمان یادگیرنده است که منجر به جهت گیری ذهن سیاست گزاران، مدیران آموزشی، مربیان و والدین شده است. در این مدت ادبیات سازمان یادگیرنده پیشرفت چشم گیری کرده است و به دنبال آن ادبیات «مدرسه ی یادگیرنده» در مسیر توسعه قرار گرفته است. هدف این مطالعه ادامه ی توسعه مورد اشاره در «مدارس یادگیرنده» است. برای این کار از دو مدل موجود که ریشه ای قوی در ادبیات دارند استفاده شده است. اول مدل سنگه که بنیان گزار و مبدع سازمان یادگیرنده و مدارس یادگیرنده است؛ و دیگری مدل واتکینز و مارسیک. هر دو مدل از بنیان های اساسی این موضوع می باشد و لذا ابتدا هر یک از دو مدل مذکور به اختصار تشریح شده است و سپس یک مدل تلفیقی به عنوان چارچوب مدارس یادگیرنده ارائه گردیده است. سپس به مسیر طی شده برای اجرای مدل تلفیقی مورد اشاره پرداخته و در پایان دستاوردهای حاصله از این تحقیق که تا کنون به دست آمده است، ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

سازمان یادگیرنده ، مدارس یادگیرنده ، مدل مفهومی مدارس یادگیرنده ، رهبری یادگیری