تعیین مناسب ترین طول خط نمونه در برآورد مشخصه های کمی جنگل های زاگرس

به منظور مدیریت صحیح و برنامه ریزی اصولی در هر زمینه، به ویژه جنگل، به جمع آوری اطلاعات کمی و کیفی مناسب نیاز است. روش های مختلف نمونه برداری از راه های دسترسی به این اطلاعات است. برای اجرای این تحقیق، منطقه ای به وسعت ۴۵۷ هکتار در شمال غربی شهرستان خرم آباد انتخاب شد. ارتفاع متوسط منطقه از سطح دریا ۱۸۴۰ متر، شیب متوسط آن بین ۱۲ تا ۳۰ درصد و جهت عمومی این منطقه جنوبی است. با در نظر گرفتن مساحت و توپوگرافی منطقه مورد بررسی، از یک شبکه آماربرداری با ابعاد ۴۰۰×۲۰۰ متر برای نمونه برداری استفاده شد، سپس چهل قطعه شاهد یک هکتاری به شکل مربع در منطقه پیاده شد. درون هر یک از این قطعات یک هکتاری، نمونه برداری به وسیله خط نمونه هایی به طول ۵۰، ۷۵، ۱۰۰، ۱۲۵ و ۱۴۰ متر (بر روی قطر قطعات مربعی) صورت گرفت. نتایج حاصل از نمونه برداری به وسیله طول های مختلف خط نمونه با نتایج قطعات شاهد به وسیله آزمون تجزیه واریانس و همچنین نتایج به دست آمده از طول های مختلف خط نمونه با استفاده از فاکتور (E%)۲×T با یکدیگر مقایسه شد. نتایج آزمون تجزیه واریانس نشان داد که اختلاف معنی داری در سطح ۰۵/۰ بین نتایج به دست آمده از طول های مختلف خط نمونه در برآورد سطح تاج پوشش و تعداد در هکتار با نتایج قطعات شاهد وجود ندارد. بررسی دقت طول های مختلف خط نمونه نشان داد که خط نمونه هایی به طول ۱۴۰ متر هم در برآورد تعداد در هکتار و هم در برآورد سطح تاج پوشش، بیشترین دقت را دارند. همچنین مقایسه نتایج طول های مختلف خط نمونه با فاکتور (E%)۲×T نشان داد که در برآورد سطح تاج پوشش و تعداد در هکتار، به ترتیب، خط نمونه های ۷۵ و ۱۴۰متری مناسب ترند.

کلیدواژه ها:

نمونه برداری جنگل ، خط نمونه ، دقت ، بلوط ایرانی ، زاگرس ، تاج پوشش