ارزیابی توان تولید رویشگاه راش شرقی (Fagus orientalis L.) با استفاده از مدل جمعی تعمیم یافته (مطالعه موردی: جنگل آموزشی و پژوهشی دانشگاه تربیت مدرس)

توان تولید، شاخصی مهم از خدمات اکوسیستم جنگل و معیاری مهم برای مدیران جنگل در پیش بینی مقدار تولید، بهره برداری مجاز سالانه و رویش و همچنین انتخاب مناسب ترین گونه های درختی برای یک رویشگاه است. در مطالعه حاضر از شاخص فرم رویشگاه (ارتفاع درختان در یک توده در یک قطر استاندارد) که مطمئن ترین معیار برای ارزیابی کیفیت رویشگاه در توده های ناهمسال و آمیخته است، استفاده شد. به این منظور، در تیپ هایی که در آنها گونه راش غالب بود، به روش منظم - تصادفی ۴۳ قطعه نمونه دایره ای به مساحت ۱۰۰۰ متر مربع پیاده و در هر یک از آنها ارتفاع و قطر تمام درختان گونه راش قطورتر از ۵/۷ سانتی متر علاوه بر ارتفاع از سطح دریا و درصد شیب و آزیموت اندازه گیری و ثبت شد. همچنین در مرکز هر قطعه نمونه، از عمق ۱۰-۰ سانتی متری، نمونه برداری خاک صورت گرفت و متغیرهای فیزیکی و شیمیایی متعددی اندازه گیری شد. ارزیابی توان تولید رویشگاه راش با استفاده مدل جمعی تعمیم یافته در بسته GRASP در نرم افزار آماری R نشان داد ارتفاع از سطح دریا، وزن مخصوص ظاهری خاک، درصد شیب، درصد سیلت، نسبت کربن به نیتروژن و درصد رطوبت اشباع خاک ارتباط معنی داری با فرم رویشگاه دارد و بیش از ۵۰ درصد تغییرات توان تولیدی می تواند با استفاده از این متغیرها تبیین شود. به کارگیری معیار اهمیت نسبی نشان داد ارتفاع از سطح دریا به تنهایی، و درصد شیب در ترکیب با سایر متغیرها مهم ترین عوامل در تغییرات توان تولید به شمار می روند. استفاده از معیارهای اطلاعاتی آکائیک، مجذور میانگین خطا، ضریب تبیین و ضریب تبیین تعدیل یافته، نشان میدهد که مدل جمعی تعمیم یافته نسبت به مدل خطی تعمیم یافته، عملکرد بهتری دارد.

کلیدواژه ها:

توان تولید ، راش ، فرم رویشگاه ، متغیرهای محیطی ، مدل جمعی تعمیم یافته ، مدل خطی تعمیم یافته