بررسی و تبیین دیدگاه حقوقی در خصوص قرارادادهای مشارکت در ساخت و ساز با تاکید بر تاثیر فسخ قرارداد مشارکت در ساخت در اعتبار قرارداد پیش فروش

.یکی از ویژگی های عصر حاضر، ظهور قراردادهایی جدید است که برای نیازهای که در دوره های گذشته وجود نداشته یا مورد توجه نبوده، پدید آمده است. چنانکه برخی از قراردادهایی که در گذشته به صورت ابتدایی و اولیه وجود داشته، امروز، صورتی تکاملی یافته است. شاید بدین سبب بود که صنعت ساختمان که روزی فاقد هرگونه رونق و جذابیت بود، امروزه یکی از مهم ترین بخش های زیربنایی در توسعه اقتصادی هر کشور است. بویژه در ایران که زمین و ملک، نوعی وسیله ثروتمند شدن محسوب می گردد و همین امر، افزایش معاملات زمین را در پی داشته است. در این راستا، عده معدود و محدودی ازشهروندان، صاحب زمین هستند که اگر قرار باشد تنها آنها حق سکونت روی زمین را داشته باشند، دیگر جایی برای سایرین نخواهد بود. از سوی دیگر، مالکان زمین نیز لزوما تخصص و یا توانایی فنی و توان مالی ساخت و ساز را ندارند؛ و بنابراین دو گروه صاحبان زمین و صاحبان تخصص فنی و توان مالی، درصد همکاری و مشارکت با یکدیگر بر می ایند و از آن جا که مالک زمین، چیزی به جز زمین ندارد تا در ازای ساخت و ساز بپردازد، می پذیرد سهمی را از آن چه ساخته شده است، به سازنده یا شریک تعلق یابد. در نظام حقوقی ایران و اسلام ، باب معاملات از پرجنجال ترین مباحثی است که نظریه پردازان حقوق اسلام و ایران را به نقد و بررسی موضوعات آن واداشته است . در این میان ، اصل لزوم در قراردادها، جایگاه ویژه ای دارد که بعد از بررسی شرایط و ضوابط صحت قراردادها، اولین مطلبی که شاید مدنظر میآید این است که ؛ آن قرارداد، لازم است و تا زمانی که این لزوم خدشه دار نشده است ، اصل اولیه «اصاله اللزوم » بر آن جاری و حاکم است . یکی دیگر از اصول قراردادها، «آزادی قراردادها» میباشد. از آنجائیکه مبنای حقوق خصوصی ایران آزادی اراده میباشد این امر نیز در مقررات و مبانی فقهی نیز قابل مشاهده میباشد. به همین دلیل در حقوق اسلامی از این آزادی به «اصل اباحه » تعریف شده است ، به این معنی که هر امری حلال و آزاد است مگر خلاف آن تصریح شده باشد.

کلیدواژه ها:

قرارداد مشارکت ، مالک زمین ، سازند