الگوی شهرهای حساس به آب رویکردی نوین به سوی توسعه شهری پایدار

با پی بردن به اثرات گرم شدن زمین و تغییرات آب و هوایی، جوامع شهری به دنبال رسیدن به انعطاف پذیری در تغییرات آتی مرتبط با منابع آب شهری، تنوع زیستی، رشد جمعیت و تغییرات آب وهوا می باشند، اما باوجود توسعه زیرساخت های موجود و پیدایش فناوری های­جدید در خدمت اهداف پایداری آب شهری، طی ۲۰ سال گذشته این تغییرات بیش ازحد کند باقی مانده است .اکنون به خوبی پذیرفته شده که رویکرد مدیریت سنتی آب شهری برای پرداختن به مسایل پایداری فعلی و آینده مناسب نیست و تغییراتی اساسی در ساختار فنی و مدیریتی سامانه های آب شهری و به کارگیری نگرش های نوین در برنامه ریزی های انجام شده برای توسعه پایدار آب  شهری را تبیین می نماید، در همین راستا مفهوم نسبتا جدیدی درزمینه­ی مدیریت آب شهری که دو دهه از پیدایش آن گذشته تحت عنوان شهرهای­حساس به آب مطرح شده است این مفهوم به ارایه یک راه حل اکولوژیکی برای دست­یابی به پایداری در توسعه شهری پرداخته و شهرها را نیازمند تغییرات اساسی در بخش های مدیریتی، اجتماعی و فنی نسبت به روش های متداول  می داند. در این راستا تحقیق حاضر به مطالعه شهرهای حساس به آب پرداخته و در قالب بررسی ضوابط، اهداف و معیارهای طراحی شهری حساس به آب ، برنامه ریزی شهری حساس به آب و در نهایت شهر حساس به آب ارایه داده شده است و در آخر برای نمایش بهتر این الگو  به تجربه استفاده از این الگو در شهر ملبورن و مونی ولی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

پایداری شهری ، طراحی و برنامه ریزی شهری حساس به آب ، شهرهای حساس به آب