نگاهی به آفرینش انسان از دیدگاه علامه طباطبایی و آلوسی و جایگاه عبادت در این راستا

جهان ماده دارای نظم فوق العاده و حیرت انگیزی است که حکمت از سراپای آن می بارد و در همه جا خودنمایی می کند و شایسته درگاه پروردگار هستی نمی باشد که آفرینش اشرف مخلوقات " آدم" هدف عالی و متناسب با عظمت او نداشته باشد و بدون حکمت و فلسفه، انسان ها را بیافریند. در برخی از آیات قرآن کریم هدف از خلقت انسان را عبادت و بندگی و بعضی دستیابی به تکامل، بعضی نشانه علم و تجلی قدرت الهی، برخی مظهر رحمت و مهرالهی، گروهی رسیدن به لقای پروردگارو... مطرح شده است. یکی از مجهولاتی که ذهن بشر را به خود مشغول نموده، مسئله آفرینش انسان است که مکاتب، ادیان و دانشمندان هریک به طرق مختلف به آن پرداخته اند. از دیدگاه کلام وحی آفرینش هستی و انسان، عبث و بیهوده نیست. دوهدف در آیات الهی برای آفرینش انسان بیان شده است: یکی هدف متوسط و دیگری هدف عالی. از این دو، هدف متوسط به تمام موجودات عالم اعم از انسان و حیوان، و هدف عالی فقط به انسان که اشرف مخلوقات است، برمی گردد.

کلیدواژه ها:

خلقت انسان ، آفرینش ، علامه طباطبایی ، آلوسی ، پروردگار ، عبادت