مقایسه ی روش های فازی و حداکثر احتمال برای تهیه نقشه پوشش اراضی تالاب گندمان با استفاده از تصاویر ماهواره لندست

تهیه نقشه­های کاربری و پوشش زمین به منظور اطلاع از کاربری ها و برنامه ریزی در جهت مدیریت بهینه­ی کاربری اراضی از­جمله اقدامات اساسی برای دست­یابی به توسعه پایدار است، این مساله در خصوص مناطق حساس و به­خصوص تالاب­ها به علت وابستگی عملکردهای هیدرولوژیکی و بیوژئولوژیکی آن ها به جریانات سطحی و زیرزمینی و موقعیت آن ها در سیمای سرزمین از اهمیت بیش تری برخوردار است. امروزه الگوریتم­های زیادی جهت مقایسه نقشه­های کاربری/ پوشش اراضی، توسعه یافته است. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش حداکثر احتمال و فازی، جهت تهیه نقشه  پوشش اراضی  تالاب بین المللی گندمان و اراضی پیرامون با استفاده از تصاویر ماهواره لندست می­باشد. برای این منظور، از تصاویر سال ۲۰۱۴ مربوط به سنجنده OLI ماهواره لندست ۸ استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، منطقه­ی مورد مطالعه به طبقات تالاب، اراضی کشاورزی، اراضی بایر و مرتع تقسیم گردید و دقت کلی و ضریب کاپا برای نقشه­های کاربری اراضی محاسبه شد که بر اساس نتایج به دست آمده می­توان بیان کرد نقشه­ی کاربری اراضی حاصل از الگوریتم فازی با دقت کلی ۷۰/۸۶ و ضریب کاپای ۷۹/۰ نسبت به الگوریتم حداکثر احتمال با دقت کلی ۲۰/۸۱  و ضریب کاپای ۷۱/۰ از دقت بالاتری برخوردار بوده است.

کلیدواژه ها:

تالاب ، روش فازی ، روش حداکثر احتمال ، کاربری/ پوشش اراضی