بررسی روند طرح ریزی شهری درکشورهای توسعه یافته با تاکید بر بازآفرینی شهری در سه دهه اخیر«موردمطالعه ایران»

شهر به عنوان واقعیتی جغرافیایی، اقتصادی، سیاسی و جامعه شناختی در هر دوره ای از رشد و تحول خود از هرکدام از این عوامل تاثیر پذیرفته و بر هرکدام از آن ها تاثیر گذاشته است. پیچیدگی هر یک از این عوامل خود موجب پیچیدگی شهر به عنوان تبلور فضائی آن ها بوده است. مطمئنا سازمان دادن و نظم بخشیدن به شهر و چگونگی رشد و تحول آن نیازمند موضوع شناسی شهر و مسائل شهری و سپس برنامه ریزی برای آن می باشد. در دهه های اخیر، سیاست های متعددی در رویارویی با مسئله افت کیفیت محیطی، منزلت اجتماعی و سرزندگی اقتصادی شهرها (به ویژه در نواحی درونی آن ها) مطرح و برنامه های گوناگونی در این خصوص به اجرا درآمده اند. طی سه دهه اخیر در کشورهای توسعه یافته به منظور حل معضلات و تنگناها در محدوده های شهری رو به افول، رویکردهای مختلفی در تئوری و عمل تجربه شده اند. سیاست گذاری های توسعه در ایران طی دهه های اخیر، به رشد ناموزون و عدم تعادل های شدیدی در توسعه، چه به لحاظ بخشی(میان بخش های کشاورزی، صنعت و خدمات یا بخش های سنتی و مدرن) و چه به لحاظ فضایی- مکانی میان شهرها و روستاها و حتی در سطوح مختلف جوامع شهری منجر شده است. نهادهای زی ربط، برای توسعه متوازن شهری و به حداقل رساندن مشکلات، به ایجاد «طرح های شهری» روی آورده اند که به خودی خود، بنیادی ترین ابزار شکل دهی و نظم دهی به شمار می روند. بیش از سه دهه از زمان تهیه و اجرای طرح های شهری به هدف ساماندهی فضای شهری می گذرد به رغم همه تمهیدات صورت گرفته، ارزشیابی ها نشان می دهد که این طرح ها در دستیابی به اهداف خود ناموفق بوده اند. هدف اصلی، بررسی دیدگاه های اندیشمندان و برنامه ریزان در راستای عوامل موثر بر طرح های شهری است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، توسعه شهری ، طرح های شهری ، بازآفرینی شهری