جراحات لیگامانی مفصل استایفل در گاو

لنگش اندامهای حرکتی خلفی منشا گرفته از مفصل استایفل یکی از عوامل درد و کاهش تولید و حذف از گله در گاو است. استایفل مفصلی بزرگ است که به سه مفصل رانی کشککی و رانی درشت‎نی خارجی و داخلی تقسیم میشود. ساختارهای اصلی بافت نرم مفصل استایفل لیگامانهای جانبی خارجی و داخلی، لیگامانهای صلیبی قدامی و خلفی، لیگامانهای کشککی خارجی، میانی و داخلی و منیسکها هستند که در تثبیت مفصل استایفل و عملکرد آن مشارکت دارند. اختلالات مختلفی شامل شکستگیها، آرتریت و جراحات منیسکها، لیگامانهای جانبی و صلیبی و ثبیت فوقانی کشکک مفصل استایفل در گاو را تحت تاثیر قرار میدهند. مهمترین پیامد جراحات استایفل بیماری تخریب کننده مفصل است. درجات مختلفی از افیوژن مفصل، درد و لنگش، علائم بالینی جراحات استایفل در گاو هستند. تشخیص و درمان لنگش مفصل استایفل ممکن است دشوار باشد. رادیولوژی و اولتراسونوگرافی میتواند برای تشخیص جراحات مفصل استایفل در گاو استفاده شود. به دلیل ملاحظات اقتصادی و محدودیتهای دیگر، کاربرد روشهای تصویربرداری تشخیصی مانند آرتروسکوپی، توموگرافی کامپیوتری (سیتی اسکن) و تصویر سازی تشدید مغناطیسی (ام آر آی) رایج نیست. روشهای جراحی و مدیریت محافظه کارانه برای درمان اختلالات استایفل در گاو استفاده میشوند. ارزش اقتصادی گاو، شدت جراحت، در دسترس بودن تجهیزات و تبحر جراح باید برای انتخاب گزینههای درمان مورد توجه قرار گیرد. پیشآگهی اختلالات استایفل در گاو متغیر است و نوع جراحت، شدت آن، ساختارهای درگیر و جراحات همزمان و همچنین شرایط گاو بستگی دارد. در این مقاله مهمترین جراحات مفصل استایفل، علائم بالینی، تشخیص، درمان و پیشآگهی این جراحات در گاو شرح داده میشود.

کلیدواژه ها:

گاو ، صلیبی ، مفصل ، استایفل ، لنگش ، لیگامان