مقایسه اختلال خودکم بینی و عزت نفس در دانش آموزان بی والدین وعادی

احساس حقارت، خودکم بینی یا آنچه گاها تحت عنوان عزت نفس پایین یا عدم اعتماد به نفس از آن یاد می شود، یکی از مهم ترین مشکلاتی است که کودکان در بیش تر کشورهای عربی و اسلامی از آن رنج می برند. این احساس حقارت، در نوع نگرش و انگیزه های کودک که در مراحل اولیه ی زندگی وی در حال شکل گیری است تاثیر بسزایی دارد. یک کودک تازه به دنیا آمده، همانند شخصی است که خود را در یک سالن بسیار تاریک می یابد، سالنی آکنده از اشیاء و افراد ناآشنا، او نسبت به همه ی این اشیاء پیرامون هیچ ایده و تصوری ندارد؛ به همین صورت، درک و تصور کودک از خود، استعدادها، توانایی ها، امکانات و معایب خود، دقیقا این گونه است. کودکان بی سرپرست به کودکانی اطلاق می شود که به علل گوناگون از حمایت و نگهداری خانواده محروم بوده اند و امکان زندگی در محیط خانواده را ندارند .خانواده هایی که به طور موقتی یا دائم سرپرست خود را از دست داده اند و از حمایت های مالی وخدماتی وتوانایی امرارمعاش وگذران زندگی به علت وجود مشکلات اقتصادی اجتماعی محروم اند. این کودکان در مراکز شبانه روزی خوابگاه پرورشگاه مهدکودک و شیرخوارگاهها نگهداری می شوند.کودکان بی سرپرست و بدسرپرست بیش از کودکان دیگر به خدمات روانشناختی و روانشناسی نیاز دارند. بسیاری از احساسات در این کودکان اسیب دیده و دچار مشکل شده است. آنها حس خشم و فقدان را بطور جدی تجربه می کنند و مستعد انواع بزهکاری هستند، به همین جهت درصورتی که مشکلات کودکان درمان نشود آسیب ها از خانواده به جامعه کشیده می شود

کلیدواژه ها:

دانش آموز ، عزت نفس ، خودکم بینی ، بی والدین ، عادی