بررسی و تحلیل تزیینات گچبری خانه های دوره قاجار در تهراننمونه موردی:(خانه ناصرالدین میرزا_خانه امام جمعه_خانه مینایی _ خانه نصیرالدوله آصفی _خانه مستوفی الممالک)

نقوش تزئینی همیشه یکی از ارکان تفکیک ناپذیر معماری ایرانی است.معماران ایرانی از دیرباز این رکن را درجهت ایجاد یک منظر بصری مناسب استفاده کرده اند.در تمام دوره های تاریخی آرایش بناها اهمیت خاصی داشت و تزیینات بناها به عنوان یکی از ابعاد هنر و معماری در طول تاریخ مطرح است شکل معماری را نیز رونق بخشید و بخشی از ساخت بنا محسوب میشد.معماری دوران اسلامی متناسب با تغییرات سیاسی،اقتصادی و مذهبی سبک خاصی وجود داشت و متناسب با آن،تزیینات دستخوش تحول میشد.تزیینات گویای احساسات معمار بود که معنای خود را داشت و در هر دوره بسته به سلیقه معماران و تاثیراتی که پذیرفته اند رنگ های خاص و سبک های مختلف در اوج تزیینات بوده اند.تزیینات دوران قاجار شامل:کاشیکاری،آینه کاری،گچبری و...است که در این پژوهش به بررسی و مقایسه تزیینات گچبری چند بنا که مربوط به دوران قاجار و جغرافیای مکانی این آثار یکسان است،اشاره شده است.روش انجام پژوهش توصیفی_تحلیلی و تطبیقی با تزئینات نمونه ها و از طریق پیمایش میدانی_مشاهدات شخصی و اسناد کتابخانه ای بدست آمده است.هدف از نگارش این مقاله یافتن الگوها و ساختار تزئینات گچبری در بناهای(خانه ناصرالدین میرزا،خانه امام جمعه،خانه مینایی،خانه نصیرالدوله آصفی،خانه مستوفی الممالک)دوران قاجار و ارایه مدلی برای ویژگی این تزئینات می باشد.

کلیدواژه ها:

تزیینات گچبری ، دوره ی قاجار ، تهران ، خانه.